• Datum: dinsdag 28 juni 2016
• Traject : Rome – Weeze (Düsseldorf) met Ryanair

DE EINDBALANS in 32 impressies

In een willekeurige volgorde een totaalindruk van deze fietstocht, deels in vergelijking met ‘Santiago’
1. Mooie tweedeling: tot Verona alleen, daarna met broer Henk naar Rome
2. Deze fietstocht is vooral toeristisch, terwijl Santiago meer pelgrimselementen heeft
3. In het begin vrij veel regen
4. Hinder van de gevolgen van het noodweer in ZW-Duitsland, m.n. bij Braunsbach
5. Pluim voor Reitsma, goed beschreven en gedocumenteerde reisgidsen
6. Gelukkig geen fietspech gehad en geen barretje hoeven bijpompen
7. In Italië nogal eens slecht asfalt
8. Ook flinke stukken over half verharde fietspaden gereden
9. Mooiste panorama’s waren in het Alpengebied
10. De landschapsbeleving van Umbrië viel mij tegen
11. Heel veel mooie steden gezien: Rome, Verona en Assisi waren hoogtepunten
12. Mooiste uitzicht: Noordzijde Gardameer
13. Minder behoefte gehad aan muziek, meer vormen van ‘afleiding’
14. Qua zwaarte vergelijkbaar met Santiago 2014; Santiago 2015 was lichter
15. Grootste blunder: bril verloren door slordigheid
16. Veel schitterende kerken gezien met als topper natuurlijk de Sint Pieter
17. In Rome veel politie op straat en militairen met machinegeweren
18. Het overlijden van Wim gaf een donkere rand
19. Prettige overnachtingsadressen gehad
20. De digitale middelen bewezen weer hun diensten
21. Ook het thuisfront heeft weer goede support verleend om de site te actualiseren
22. Met 100 km per dag ben je toch meestal wel zo’n uurtje of 8 onder de pannen
23. Soms heel even verlangd naar bloemkool, aardappels, gehaktbal, komkommer
24. Broodje bruin brood en een Kwekkeboom-kroket ook goed
25. De EK-voetbal was een leuk toegevoegd element, vooral de pot Engeland – IJsland (1-2)
26. De dagen waren weer goed gevuld, verveling is niet aan de orde
27. Heel veel fris groen en bloeiend spul gezien
28. Veel bedelaars, zwervers en lopende straathandelaren gezien
29. Favoriet bij de straathandelaren: de selfie-stick
30. Ontbijten kun je beter in Duitsland/Oostenrijk dan in Italië
31. Goede Soetens-service op de camping bij Rome
32. Wat een voorrecht om zoiets in goede conditie en met goede middelen te kunnen voltooien

Vragen? Opmerkingen? mail naar [email protected]

Foto: home sweet home

Als toegift nog een overzicht van de overnachtingsadressen:

1. 28 mei       Fletcherhotel Paasberg in Lochem
2. 29 mei       Stoeterij Angelbeeck in Afferden; zie Reitsma (nieuwe) deel I pag. 29
3. 30 mei       Hotel Drei Musketiere in Jülich; zie Reitsma pag. 35
4. 31 mei       Pension Burghardt in Remagen; zie Reitsma pag. 39
5. 1 juni         Gasthof Zur Stadt Frankfurt in Schwabenheim; zie Feitsma mag. 53
6. 2 juni         Backpackershostel Lotte in Heidelberg; zie Reitsma pag. 59
7. 3 juni         Kloster Bad Wimpfen; zie Feitsma mag. 65
8. 4 juni         Gasthof Zum Rössel in Honhardt; zie Reitsma pag. 72
9. 5 juni         Gasthof Zur Sonne in Dillingen an der Donau; zie Feitsma pag. 76
10. 6 juni         Gasthof Unterbräu in Diesen am Ammersee; zie Feitsma pag.88
11. 7 juni         Haus Höllental in Garmisch-Partenkirchen; zie Reitsma pag. 89
12. 8 juni         Pension Thialblick in Landeck; zie Reitsma deel II pag. 27
13. 9 juni         Pension Arina in Nauders; zie Reitsma pag. 31
14. 10 juni      B&B Wally in Merano; bemiddeld via de Jeugdherberg
15. 11 juni      Ai tre Portoni in Trento; zie Reitsma pag. 47
16. 12 juni      Albergo Garni Francesco in Nago Lago di Garda (via Tourist info in Torbole)
17. 13 juni      Hotel Olioso nabij Peschiera; via booking.com (buiten de hoofdroute)
18. 14 juni      Ariel B&B in Verona; mooie lokatie, geboekt door mijn broer
19. 15 juni      idem
20. 16 juni      Bed & Bike in Montagnana; zie Reitsma pag.55
21. 17 juni      Student’s Hostel in Ferrara; zie Reitsma pag. 61
22. 18 juni      a Casa di Paola in Ravenna; zie Reitsma deel III pag. 27
23. 19 juni      Hotel Magda in Novafeltria; zie Reitsma pag. 29
24. 20 juni      Residenza Antica Canonica in Città di Castello; zie Reitsma pag. 40
25. 21 juni      Hotel La Rocca in Assisi; zie Reitsma pag. 41
26. 22 juni      idem
27. 23 juni      Hotel Duomo in San Gemini; zie Reitsma pag. 48
28. 24 juni      zeer sober appartement in Calcata; ter plekke geregeld
29. 25 juni      Hotel Le Petit Real, Via Cavour 58 in Rome; via Booking.com
30. 26 juni      idem
31. 27 juni      idem

• Datum: maandag 27 juni 2016
• Traject : geen; toerisme Rome
• Afstand : stadswandeling
• Weer : zonnig en aangenaam warm
• Parcours: Rome ten Oosten van de Tiber

Vandaag doen we uitgebreid sightseeing in het Rome ten Oosten van de Tiber: Piazza Navona, Pantheon, Jezuïtenkerk, Monument Emanuelle II, Forum Romanum en Colosseum plus natuurlijk wat je verder onderweg ziet en ervaart.
Het zijn allemaal veel oh’s en ah’s. Rome is gewoon schitterend, sfeervol en groots om te bezoeken.
Bij een internetcafé printen we de instapkaarten voor de vlucht van morgen uit. Inchecken hebben we online al eerder gedaan. Zo gaat dat bij Ryanair, een minimum aan personele handelingen en daarmee kostenbesparing.
In een café bij station Termini kijken we Italië – Spanje. Dit jaar ben ik natuurlijk voor Italië, dus we hebben een mooie avond. Morgen op tijd opstaan en naar huis.
Ik zorg – als afsluiting – nog voor een nabeschouwing van de fietstocht.

Foto: ’t is donders mooi geweest. Ajuu

• Datum: zondag 26 juni 2016
• Traject : geen; toerisme Rome
• Afstand : stadswandeling
• Weer : zonnig en weer erg warm
• Parcours: Vaticaan verkennen

Na het ontbijt kopen we een metro-ticket voor 48 uur en reizen af naar metrostation Ottaviano-S.Pietro. De metro zit propvol, maar – net als wij -stappen de meeste passagiers uit bij dezelfde halte om naar het Vaticaan te gaan.
Het is de laatste zondag van de maand en dan is het Vaticaanmuseum gratis. En dat is te merken.Als we in de buurt komen, dan zien we in de brandende zon een enorme rij wachtenden. Dat wordt ons te gek. Wij omzeilen een andere rij wachtenden voor de St.Pieter, door een ingang te nemen voor pelgrims. Even later staan we in een kerk, zo groot, zo rijk gedecoreerd, zo overdadig en zo vol met mensen als wij beiden nooit eerder hebben gezien. De kerk der kerken, zou je kunnen zeggen. Maar ja, we zijn hier immers ook op het hoogste adres. Voorin is een dienst gaande met prachtige gezongen muziek.
Het wemelt van de bewaking en van officials die alles letterlijk in de juiste banen leiden. Want er zijn heel veel afgescheiden secties in de St.Pieter, die voor bepaalde groepen mensen toegankelijk zijn.
Er zijn uiteraard heel veel aparte kapellen, waar soms ook diensten worden gehouden of waar mensen aan het biechten zijn. Indrukwekkend allemaal.
Bij het verlaten van de kerk zien we ook twee bewakers van de Zwitserse garde, die in de brandende zon in de houding staan. Na het verlaten van het St.Pietersplein zien we ook erg veel bedelaars, vaak met ernstige lichamelijke verminkingen. Je wordt er ongemakkelijk van.

We lopen een stuk langs de Tiber en drinken koffie bij boekenstalletjes onder platanen langs de rivier. Het doet erg denken aan de kraampjes langs de Seine in Parijs. De mensenmassa is zo ongeveer overal. Er passeren talloze reisgezelschappen die achter hun paraplu of vlaggendrager aan lopen.
Ook zie je regelmatig de bekende open-dak-bussen of toeristen die zich verplaatsen met Segways. Wat ook grappig is, is het verschijnsel dat hele kleine, korte autootjes, zoals bijvoorbeeld de Smart soms dwars in de normale rij geparkeerde auto’s staan geparkeerd.
We bezoeken nog Piazza del Popolo en de Spaanse trappen (grotendeels in restauratie).
Daarna gaan we nog een uurtje elk onze eigen weg, waarbij ik o.a. sfeer proef van het gigantische kopstation Termini.
We treffen elkaar weer in het hotel voor een tussenstop.
Als het avondprogramma nog vermeldenswaardigheden oplevert, dan horen jullie dat morgen.

Foto’s
Het was warm, zeer warm

Baby-auto

• Datum: zaterdag 25 juni 2016
• Traject : Calcata – camping Smeralda – Rome
• Afstand : 20 km fietsen en de rest (50 km) met bus en trein
• Weer : zonnig en weer erg warm
• Parcours: een kort pittig stukje fietsen, daarna bus en trein naar Rome

Als ik dit schrijf zijn we in een andere wereld beland : metropool Rome!
We zitten in een – zoals hier gebruikelijk zeer luidruchtig – café met bier, pizza en op het reusachtige scherm de voetbalwedstrijd Portugal – Kroatië. De Trevi-fontein ligt om de hoek.
De aanloop was ongeveer als volgt:

Om een uur of tien verlaten we onze ‘filmset’ Calcate door de sleutel van dit verder onbemande pand in een kastje achter te laten. Er scharrelen al toeristen rond in dit door veel kunstenaars bewoond stadje. We kopen ons ontbijt bij elkaar in de eerstvolgende plaats. De kassajuffrouw heeft geen zin in klandizie. De mobiele telefoon vraagt haar volle aandacht. Dat zien we trouwens vaker.

Met weer wat stijgen en dalen fietsen we de ongeveer 15 resterende kilometers naar een groot meer, waar de camping Esmeralda ligt. Daar, op zo’n 50 kilometer voor Rome heeft de firma Soetens een servicepunt, waar je de fietsen kunt inleveren voor retourtransport naar Nederland. Bij de ingang van de camping lezen we : ‘Italiaanse sfeer en Nederlandse kwaliteit’. De Italiaanse sfeer toont zich vooral door de bekende straatjesopstelling van de caravans, dicht op elkaar. Nederlandse kwaliteit ervaren wij door een directe en doelgerichte ontvangst door Nederlandse beheerders. We worden prettig geholpen en geïnformeerd. We ontmantelen de fietsen en stoppen de meeste bagage in een grote doos, vullen papieren en labels in en krijgen een reisadvies richting Rome via bus en trein. Henk wil koffie drinken, maar dat vindt de zeer kordate campingdame niet goed. ‘Daar droog je van uit! ‘, dus worden het twee grote Peroni’s. Plechtig en als afsluiting van de tocht gieten we voor de camera de bidons leeg, want ……… HET ZIT EROP!

Eerst dus met de bus en aansluitend met een trein naar Rome. Vervolgens met de metro naar station ‘Colosseum’. Daar begint onze andere wereld, want boven de grond komend staan we meteen pal voor dit beroemde monument en storten we ons in een enorme mensenmassa.
Ik had een kamer geboekt in Hotel ‘Le petit Real’ aan de Via Cavour 58. Om dat te vinden en er binnen te komen, dat viel even niet mee. We worden zelfs overvallen door gevoelens van argwaan, want als we voor nummer 58 staan, dan wijst niets op een hotel. Twintig bellen met kleine naambordjes, waaronder gelukkig wel ‘petit Real’. Henk belt aan en, jawel, de deur klikt open. Binnen treffen we een bord dat ons naar de vierde verdieping verwijst. Daar aangekomen staan we voor een naamloze deur, waar ons aanbellen niets oplevert. Ook een telefoontje naar dit hotel levert niets op. Gelukkig komt na 5 minuten een hotelgast door de deur naar buiten. Hij vertelt ons dat dit hotel daags na 15 uur onbemand is. Hij vraagt of we geen mail hebben gehad om zelf het hotel via een code binnen te komen. Die is ons ontgaan, zo blijkt, want overdag zijn we meestal zonder WiFi en we doen niet aan ‘mobiele data’. Maar na een check voor de nog steeds dichte voordeur – waar de WiFi het wel doet – wordt ons de code geopenbaard en kunnen we met een zucht van verlichting onze intrede doen.
Prima kamer, fantastische ‘regendouche’ en een zelf-service eetvertrek met koffie-automaat. De beheerder kunnen we de schuld niet geven, want hij heeft ons gemaild en ook nog ge-appt. We zullen hem morgen bij het ontbijt begroeten.
’s Avonds doen we een eerste indruk op van deze indrukwekkende stad. Hoogtepunt van deze intro is de Trevi-fontein, waar een enorme mensenmassa zich heeft verzameld. Daarna naar het eerder genoemde restaurant voor eten in combinatie met voetbal. Morgen verder.

Foto’s
De bidons kunnen geleegd worden

Trevi-fontein

• Datum: vrijdag 24 juni 2016
• Traject : San Gemini – Calcata
• Afstand : 55 km
• Weer : zonnig, warm, boven het asfalt meer dan 35 graden
• Parcours: veel hellingen; in onze beleving de zwaarste dag.
• Plaatsen: Narni, Otricoli, Civita Castellane

Zo tegen het einde van de reis begint de alertheid kennelijk af te nemen. Of is het de wet van Murphy? Niet te hopen natuurlijk, maar in Narni – na een leuke afdaling uit San Gemini – ontdek ik in mijn achterzak de sleutel van het hotel. Gewapend met drie nieuwe leesbrillen, een blauwe, een grijze en een bruine, begeven we ons naar het postkantoor in Narni. Daar worden we slachtoffer van een bureaucratisch gebeuren, dat ons ongeveer een half uur kost. Het draait allemaal om een stevige enveloppe, waarin we de sleutel willen terugsturen. Maar er wordt op computers gekeken, ik moet mijn paspoort tonen, vul een formulier in en verder willen ze beslist een adres van ons in Italië van waaruit deze zending moet komen. Ik zoek een willekeurig hotel uit mijn reisgids en doe alsof we daar de komende nacht gaan verblijven. Dat zou anders lopen, maar dat zo meteen.
We vervolgen onze tocht door Umbrië met vandaag veel hellingen. Dat betekent veel fietsuren, maar niet veel kilometers. Bovendien is het vandaag extreem warm. Henk wordt bijna bevangen.
Onderweg bel ik het hotel in San Gemini om de retourzending van de kamersleutel aan te kondigen. Duizend ‘grazies’ worden mijn deel. Ze hadden de sleutel al gemist.
We werken ons naar het spectaculair tegen een rotswand gelegen Calcata. Bij binnenkomst schiet ik een hippie-achtige figuur aan en vraag naar een overnachtingsmogelijkheid. Ik krijg natuurlijk veel Italiaans terug, maar kan eruit opmaken dat er een mogelijkheid is. Hij stuurt ons vooruit naar het stokoude en zeer authentiek Middeleeuws aandoend stadje en zegt ons in of bij de ‘Bar’ te wachten. Hij komt ons na en we drinken eerst samen bier. Het lijkt een beetje zijn ‘way of life’: toeristen opvangen en ze wat behulpzaam zijn in ruil voor…..bier bijvoorbeeld.
Na 20 minuten verschijnt er een vrouw, die ons meeneemt naar een soort van appartementje in één van de stokoude pandjes. Je zou hier in Calcata een prachtige fotowedstrijd kunnen organiseren, want het wemelt van de portaaltjes, trapjes, doorkijkjes en steegjes. Zo puur hebben we het nog niet meegemaakt. Ze maakt de bedden op en de fietsen komen in de ‘woonkamer’. Naar een ontbijt durven we nog te vragen, maar vragen naar WiFi zou misplaatst zijn. Gelukkig treffen we op het intieme terrasje van ons restaurant snel internet, naast natuurlijk een lekkere hap.

Foto’s
Azuri-blauw natuurlijk, maar ook een grijze en een bruine

op de bisschopstroon in Calcata

• Datum: donderdag 23 juni 2016
• Traject : Assisi – San Gemini
• Afstand : 75 km
• Weer : zonnig, warm, boven de 30 graden
• Parcours : eerst dalen, daarna vrij vlak en dan pittige hellingen.

Ons hotel in Assisi was matig. Er scharrelen een paar oude mannen rond in de bediening, waardoor het iets krijgt van een werkverschaffingroject voor bejaarden. De Café Americano smaakt er de eerste ochtend bij het ontbijt afschuwelijk. De tweede keer ga ik voor thee, want die kun je zelf kiezen. Als ik mijn koffie-beleving meld bij het afrekenen, krijg ik te horen dat ik ook beter Cappucino bij het ontbijt had kunnen nemen, ‘want daar gebruiken we andere koffie voor’. Oftewel, ik kwam er dus een beetje op de koffie.
We dalen af uit Assisi en komen in een breed en vlak dal: Valle Umbra. Als we wat verder fietsen toont zich het echte Umbrië: heuvels met daar tegenaan gedrapeerde akkers met granen, druiven en mais. En verder de typerende cypressen, zonnebloemen en boerenhuizen. Af en toe authentieke stadjes, zoals het door zijn gebogen straatjes Middeleeuws aandoende Bevagna. Als je er hier en daar even wat verwijdert, kun je er gemakkelijk historische films opnemen.
Vandaag bega ik een blunder: ik verlies mijn bril. Als ik deze film terugdraai, is het hoogstwaar-
schijnlijk als volgt gegaan: bij een tussenstopje doe ik de helm af en leg de bril even op één van de fietstassen. Omdat ik zonder bril (in de verte) steeds beter ga zien, mis ik de bril niet onmiddellijk bij het weer wegrijden. De rest is te raden. Na een kilometer realiseer ik me dat ik zonder bril fiets.
We doen een zorgvuldige replay van de laatste kilometer en speuren de bermen zorgvuldig af. Ik rij zonder bagage 5 kilometer terug, want misschien is het me een stopje ervoor al overkomen. Alles tevergeefs. Dus als jullie me binnenkort met een andere bril zien, dan kan de reden bekend zijn.
Ik ga uitkijken naar een ‘Hema-leesbril’, want zonder leesbril of leesgedeelte kan ik niet.

Rond 6 uur komen we aan in San Gemini, ook al weer zo’n oud en stoer stadje met huizen in overwegend grijsgetinte natuursteen. We boeken in bij Alberge Duomo, waar onze fietsen in de bilbliotheek worden geparkeerd. Als de dame van de receptie ons opneemt, besluit ze spontaan de geboekte ‘economy-room’ te upgraden naar een comfortroom. Ze denkt namelijk dat de ‘economy’ veel te klein voor ons is. Dat voorstel nemen we graag aan en het pakt goed uit.

Foto’s:

1. We laten Assisi achter ons
2. Landschap Umbrië

• Datum: woensdag 22 juni 2016
• Traject : Geen; dagje Assisi
• Afstand : wandelen
• Weer : zonnig, warm
• Parcours: n.v.t.

In memoriam Wim

Ik zit hier in de crypte van de kerk waar zich het graf bevindt van Franciscus van Assisi, de man die voor velen een voorbeeld en inspirator is geweest. Een passende plek voor mij om stil te staan bij het overlijden van Wim. Ik zal immers donderdag niet bij zijn uitvaart aanwezig zijn. Didi zal mij vertegenwoordigen en de soos zal de kist dragen.

Wim was voor mij aanvankelijk collega, maar werd gaandeweg steeds meer een vriend. Hij was niet de man van een overdaad aan woorden. Maar als hij les gaf, dan kwam hij geen woorden tekort. Op school was hij mijn buurman. Wim in lokaal 39, ik in 38. Vaak dacht ik dat het lokaal naast mij leeg was, maar een daverend lachsalvo was het bewijs dat hij aan het werk was en dat de leerlingen – waaronder misschien Auke – aan zijn lippen hingen. Eén keer kon ik hem subtiel complimenteren. Hij had er in pure wanhoop een praatzieke gym-2-leerling uitgestuurd en ik schijn in de pauze gezegd te hebben: ‘hè Willem, het doet me goed dat zelfs jou ook zoiets overkomt’.
Wim kon op schrift erg raak, maar ook humoristisch formuleren. Dat bewees hij o.m. als scriba, maar ook door het schrijven van cabaretteksten, waarbij hij de liedjes meestal schreef op basis van een psalmmelodie.
Hij was ook een man van details. Met het geduld van een monnik hield hij zich bezig met het ontcijferen of verbeteren van teksten voor een plaatselijk museum. Een klus die hij destijds ook verrichtte voor de Dillenburg, de plek waar een andere Willem werd geboren.
Als Wim katholiek zou zijn geweest, dan had de orde der Franciscanen hem vast en zeker aangesproken. Franciscus was immers de man van de eenvoud, ook een eigenschap die ik verbind met Wim.
Toen ik hem de laatste keer sprak over zijn naderend einde was hij open en realistisch. We hoefden er niet omheen te draaien. Over het ‘hierna’ was hij niet stellig of dogmatisch. ‘Ik ga in vertrouwen en laat me graag verrassen’. Ik zou willen zeggen: ‘zo hoop ik ook ooit te gaan’. Elk op hun eigen manier voorbeeldige mannen, Franciscus en Wim.

Henk en ik hebben deze woensdag uitgebreid Assisi verkend. Een prachtige en compacte stad.
Maar wie daar verder kennis van wil nemen verwijs ik vandaag naar het Internet.
Morgen gaan we weer fietsen richting Rome.

• Datum: dinsdag 21 juni 2016
• Traject : Città di Castello – Assisi
• Afstand : 80 km
• Weer : zonnig, lekker warm
• Parcours : eerst wat glooiend, deels langs de Tiber, later heuvelig, via Umbertine

We proeven de sfeer van een ontwakende stad o.a. door te ontbijten in een plaatselijk café waar veel inloop is: praatje, krant, kopje koffie. Er is ook markt met veel groente, fruit en vis. En natuurlijk is er de reiniging van de straten en worden de terrassen weer gebruiksklaar gemaakt.
We zitten wat royaler in de tijd en vertrekken pas rond 11 uur uit Città di Castello. Het appartement was ruim en naar onze maatstaven riant.
Het profiel van de route toont wat we vandaag meemaken: eerst nagenoeg vlak, beetje glooiend, maar in het tweede gedeelte wat meer hellingen. Roel toont zich een stijger en Henk een daler. Dat maakt dat we toch vaak weer ongeveer gelijk uitkomen. We volgen in het begin de Tiber en daar past dus ook niet veel hoogteverschil bij.
In Umbertide doen we lunch-bood schappen bij een klassieke kruidenier, die ‘met de hand’ 150 gram salami voor ons snijdt. Als ik me even achter de toonbank waag om de broodsoorten te kunnen zien, word ik meteen terecht gewezen, zo van ‘kom niet in mijn domein’.
Onderweg bij een combi van een wijnkasteel en kerk spreken we een pelgrim, die in twee maanden van Milaan naar Sicilië loopt. Hij is in afwachting van een pastoor, want hij hoopt hier te kunnen overnachten. Tot onze grote verbazing en verrassing duikt plotseling deze geestelijke op uit het niets. In zijn ene hand een grote fles bier en in zijn andere een fles rode wijn. Die biedt hij ons aan als een gebaar van gastvrijheid! Verder nodigt hij ons uit om de kerk te gaan bekijken. Dat doen we ‘als tegenprestatie’ natuurlijk graag. De prachtige akoestiek verleidt Henk tot het zingen van een Ave Maria. Ook heeft deze kerk een indrukwekkend mooie crypte met zuilen à la Cordoba.
Als we de Tiber verlaten wordt het parcours pittiger, maar ter compensatie wordt het landschap ook mooier. Meer Umbrië, zeg maar: vaker cypressen, olijfboomgaarden en parassoldennen.
Rond 5 uur arriveren we bij Assisi, de stad van Franciscus en tevens partnergemeente van Betlehem, San Francisco en Santiago de Compostela. We worden verwelkomd met klokgelui. Om dit pelgrimsoord te bereiken moeten we nog even stevig op de pedalen. Om 6 uur kwartieren we in bij hotel Rocca, waar we twee nachten hopen te blijven, zodat we woensdag Assisi kunnen bezichtigen.

Foto’s
De kruidenier

Binnenkomst Assisi

• Datum: maandag 20 juni 2016
• Traject : Novafeltria – Città di Castello
• Afstand : 80 km
• Weer : een regendag, zwaar bewolkt, weinig wind, ruim 20 graden
• Parcours : pittig parcours, een pas over de Apennijnen, maar ook een mooie afdaling naar Sancepolcro

Vandaag een dag met een donkere rand. Ik krijg van Didi het al te verwachten telefoontje, dat een goede vriend, tevens oud-collega gisteravond is overleden. Hij was de nestor van wat wij ‘de soos’ noemen, een groep bevriende docenten geschiedenis, aardrijkskunde en economie.
Uit piëteit vandaag geen uitgebreid verslag.

• Datum: zondag 19 juni 2016
• Traject : Ravenna – Novafeltria
• Afstand : 95 km
• Weer : eerst zonnig, later bewolkt en een klein spatje regen
• Parcours : eerst vlak, langs de Adriatische kust, verderop aanloop van de Apenijnen.

Na een ontbijt met alleen zoetigheid verlaten we Ravenna en doen eerst Classe aan. Dat is het restant van een inmiddels volledig verzande Romeinse havenstad. De plaats heeft een beroemde kerk : de St. Apollinare met binnen prachtige mozaïeken. De kerk is gewijd aan de eerste bisschop van Ravenna, van wie het hoofd is beland in Remagen. Ik schreef daar eerder over en had beloofd om het na te trekken. In elk geval hoor ik hier het verhaal opnieuw. In z’n graf kijken leek me een mission impossible.
We fietsen een stuk langs de Adriatische kust, zonder veel van de zee te zien. Het strand plus een flinke aangrenzende strook is het domein van allerlei strandpaviljoens. De weg loopt parallel aan de kust, maar 500 meter landinwaarts. We prikken een paar keer door naar de zee, o.a. voor de koffie. Het hele badplaatsgebeuren doet denken aan Miami Beach. Brede, rechte straten met parassoldennen en veel art deco-gebouwen in snoepjeskleuren.
Voorbij Cesenatico verlaten we het kustgebied en begint het voorzichtig wat te heuvelen. Dat levert wel meteen een mooier landschapsbeeld. We doen wat boodschappen bij een supermarkt en op zo’n plek treffen we regelmatig bij de uitgang een negroïde persoon, die om geld vraagt of behulpzaam wil zijn bij het naar de auto brengen van de boodschappen. Wij geven hem geld en vragen om op de fietsen te letten.
In de loop van de middag wordt het weer dreigend, maar het blijft bij wat spetters. Tegen vijfen rollen we binnen in Novafeltria en nemen intrek in Hotel Magda.

Foto’s
Uitzicht hotel

FIAT Abarth