9 – Maandag 26 mei
Traject: Troyes – Auxerre
Via: Montigny – Ervy le Chateau – Ligny le Châtel
Afstand: 85 km.
Weer: Miezerige start, daarna droger, op laats flinke bui, bewolkt. Cijfer: 6

Om 8.45 stap ik weer op mijn intussen goede vriend Santos met weer een flinke kwak uierzalf op de bekende plek. Het miezert, dus het regenpak maar aan. Al vrij vlot fiets ik weer door het landschap van de Champagne, zonder wijngaarden overigens. Akkerland wordt nu ook aangevuld met veel weiland met van die bekende lachende kaaskoeien. Van die handige kaaspuntjes heb ik een doosje ingeslagen. Verder zie ik opvallende mooiere boerenhuizen met vakwerk.
Na 30 kilometer – al een beetje patroon – de eerste koffiestop in een parkje. Alhoewel…koffie? Ik maak inderdaad koffie, maar vul aan met een ei, een bekertje yoghurt, een sinaasappel en een Snelle Jelle. Zo heb ik van alle voedingsstoffen weer wat binnen. Café complet zeg maar.
Ook verhelp ik wat kleine ongemakken, zoals een IPod onder plastic op de stuurtas, die via trilling voortdurend verschuift en mijn kaartbeeld hindert. Waar een wasknijper al niet goed voor is.
Bij zo’n pauze heb je ook meestal meteen aanspraak: de eigenaar van de Tabac en twee oude knarren – of ben ik er zelf intussen ook één – die aan het koersen zijn en vertellen over hun tocht naar Rome (ook een idee…). Ze wensen me ‘bon courage’ en hetzelfde doe ik naar een jonge Fransman die naar Vezelay loopt. Gisteren kwam ik trouwens mijn eerste soortgenoten tegen: Twee Duitsers die al voor de 4e keer naar Santiago gaan, steeds via andere routes. Prompt kwam ik ze ’s avonds in het sfeervolle centrum van Troyes een paar keer tegen. Zo ben je snel ‘ingeburgerd ‘.
Het asfalt is over het algemeen prima. Ik heb me laten vertellen dat de overheid daar bewust moeite voor doet om de leefbaarheid van het platteland in stand te houden, want er is veel ontvolking met uiteraard de jeugd voorop. Dit goede wegdek betekent trouwens ook dat de route die ik volg prima met een auto (zonder caravan) is te doen. Je volgt gewoon de route van de Sweerman boekjes, inclusief info over bezienswaardigheden en niet al te dure overnachtingsadressen. Ik heb vanaf Aken nog geen apart fietspad gehad. Over het vervolg nog geen garanties voor de automobilist.
Tegen het einde van de etappe kom ik door de wijngaarden van de Chablis. Een lekkere droge witte, die ik mij maar enkele keren per jaar permitteer, want de prijs is meestal pittig. Ergens maar goed ook, want het schijnt wel een druif te zijn die met veel pesticiden wordt geteeld. Ik merk fietsend ook dat er erg veel beestjes in de lucht zijn. Dus de mond goed dichthouden, want je hapt ze zo maar naar binnen.
Ook begint het te regenen, nee zelfs te plensen. Voordat ik kan schuilen ben ik al kletsnat, dus fiets ik maar gewoon door. Bij afdalingen flink fris trouwens! Om 4 uur kom ik na een mooie afdaling Auxerre binnen. De stad aan de Yonne ligt er statig bij met een grote kathedraal op een heuvel. Een vriendelijke – al weer oude – man loopt een stukje met me mee om het hotel dat ik via booking.com had geregeld aan te wijzen: Hotel du Commerce. Echter, de boel zit nog potdicht. Ik blijk weer zo’n hotel te hebben, dat niet de hele dag bemand is met receptie. Dus eerst maar een croque monsieur en een lekkere koude cola.
Om 5 uur is de deur open. Een low budget-hotel, maar de douche is uit de kunst! Bijkomen, even naar huis ‘bellen’ (facetime) en vanavond……weer uit eten!

Gisteravond was dit mijn entrée

8 – Zondag 25 mei
Traject: Châlons – Troyes
Via: Bussy, Trouans, Luître, Luyères (allemaal kleine dorpen)
Afstand: 100 km.
Weer: Prachtig fietsweer: sluierzon, droog, weinig wind, 22 graden. Cijfer 9

Met een blik op het routeprofiel in mijn onvolprezen ‘Sweerman’ plus de gedachte dat een ‘zondagsrit’ vroeg in de middag zou eindigen in een klein en duf dorp zie ik af van een kort ritje.
Ik vraag de dame van de receptie of ze voor mij een goedkoop hotelletje (uit mijn lijstje) wil bellen. Bij mijn eigen pogingen krijg ik namelijk veel te veel Frans retour. Ze regelt een kamer voor 43 Euro in Le Splendid in Troyes. Top.
Na een goed ontbijt verlaat ik om 9.30 hotel Pasteur. Goed adres, hoewel iets boven de begroting.
Het is zondag en ik ben in Frankrijk, dus kom, eerst maar eens een mis. Ik zet de Hohe Messe op mijn IPod in werking en begin bij prachtig weer aan mijn track voor vandaag. Die had ik thuis al in m’n Mio fietscomputer geklopt onder (mijn) codenaam EmSa-8. Op het toonkunstkoor had ik ze beloofd om onderweg te oefenen, dus waar mogelijk zing ik luidkeels mee. Voor wie het leuk vindt:
In november voeren wij dit Bach-werk uit. Een niet te missen kans! We oefenen een jaar op de Hohe Messe. Wie het ‘cum sanctu spiritu’ eens beluistert kan zich er iets bij voorstellen. ‘Qui tollis’ mag ook. Rustgevender.
Ik fiets door licht golvend akkerland en door verstilde dorpen. De bewoners houden zich schuil achter deuren en luiken. Nergens zie ik eens een familie lekker buiten zitten of een Fransman in zijn tuinstoel met een zondagse sigaar (daar heb ik vermoedelijk zin in…). De Franse automobilisten rijden pittig, maar ze gaan met een charmante boog om me heem, alsof ik een auto ben. Alle lof.
Na 33 km. een eerste stop waar ik koffie maak en wat eet. Eten tijdens het fietsen doe ik met lichte tegenzin. Geen/weinig trek. Zal wel te maken hebben met deze niet gebruikelijke inspanning. Het avondeten daarentegen gaat er, meestal met een ‘pression’ wel goed in.
Al mijmerend onderweg realiseer ik me wel, dat een tocht als deze bij kouder weer (april) en bij regen heel wat meer vraagt van je doorzettingsvermogen. Nee, vandaag lukt het me prima om van het ‘onderweg zijn’ te genieten. Ik denk ook dat half mei een goed startmoment is.
Met de veelbesproken honden die je lastigvallen valt het mee. Ze zijn er wel en rennen agressief blaffend met me mee, alleen gelukkig slechts voor zover de omheinde tuin dat toestaat. Op internet lees je dat de fietspelgrims zich ‘wapenen’ met fluitjes, een stok, een schreeuw of een indringende blik. Waarschijnlijk ben je het best bewapend als je gewoon niet bang bent.
Tegen 5 uur rol ik Troyes binnen. Zo op het eerste gezicht een prachtige stad met o.m. fraaie straatjes met vakwerkhuizen. Een verdere beschrijving bespaar ik jullie (Google). Omdat ik in hotel
Pasteur al op Google Maps had gekeken, kon ik het gemakkelijk vinden. Een beetje een apart hotel, want ik kon er pas na 5 uur terecht. Via de balie mag ik mijn fiets stallen in een bijkantoortje.

Ziezo, dat was het weer. Bij dit schrijven schiet me de naam te binnen van Marijn de Vries, een oud-leerling van mij die wekelijks (op maandagen meen ik) in Trouw een column schrijft. Die gaat altijd over sport en meestal over fietsen. Ze is journaliste en profwielrenster en naar mijn smaak een verrassende opvolgster van Mart Smeets die dat eerder deed. Vat deze associatie overigens niet op als een poging om deze twee profs te evenaren. Wel maak ik dagelijks wat krabbels om wat ideeën op te doen.

Onderweg een bloemenapplaus voor de eenzame fietser.

7 – Zaterdag 24 mei
Traject: Montmédy – Châlons-en-Champagne
Via: Dun-sur-Meuse, Romagne, Varennes, Vienne-la-Ville en Somme-Tourbe
Afstand: 130 km.
Weer: Afwisselend bewolkt en zonnig, geen regen, tikje fris. Vooruit, weer een 8

Om 8.30 arriveert de beheerder voor de afrekening. Het geld is hij bijna kwijt aan benzine: €11,-
Het routeprofiel voor vandaag toont heuvelig gebied rond de 200 meter hoogte. Volgens mijn gids hebben de Fransen over het algemeen gekozen voor wat minder steile hellingen, zodat de gemakkelijker kanonnen kon verplaatsen. Voor mij erg prettig, want mijn fiets is beladen ook zo ongeveer een tank. Toen ik gisteravond het klimmetje moest doen naar de citadel kon ik het verschil beladen-onbeladen heel goed merken.
Om 9 uur ga ik van start. Ik rijd door de graanschuur van Frankrijk: enorme percelen (het lijkt de voormalige DDR wel, zo groot) met akkerbouwgewassen, soms in schilderachtige patronen. Ook is dit het gebied van de slagvelden van de Eerste Wereldoorlog. Ik pauzeer in Romagne bij het grootste Amerikaanse oorlogskerkhof, dat er strak geschoren bij ligt. Net als Margraten zie ik indrukwekkend
lange rijen gedenkstenen. Er liggen ruim 14.000 militairen begraven. En dan te bedenken dat 61% van de gesneuvelde Amerikanen in het thuisland is begraven. In Varennes maak ik een deel mee van een militaire ceremonie, waar een paar honderd Amerikaanse militairen in slagorde staan opgesteld en naar toemaken luisteren.
De afstand is vandaag weer wat aan de lange kant, maar ik streef naar een beetje reserve. Mijn aanvullende brandstof bestaat vooral uit af en toe een gekoelde cola op een terrasje. Dat drankje verveelt nooit en smaakt me beter dan mijn isostone powerdrank. Onderweg doe ik wat boodschappen en fiets op z’n Frans met een baguette onder de snelbinder verder.
Ook kom ik mijn eerste ‘soortgenoten’ tegen, maar dan ook echt ’tegen’, dus tegemoetkomend. Dus het blijft zwaaien met groot inlevingsvermogen. Al fietsend borrelen nog niet veel wijsheden op. Maar het is ook wijzer om regelmatig het verstand op stand-by te zetten. De wijsheden laat ik voorlopig maar komen van de zangers die via de oortje binnenkomen. Die muziek is fantastisch, ik mag wel stellen onmisbaar.
Vanuit weer een koffie-bushokje reserveer ik een hotelkamer in Châlons, waar ik om 8 uur arriveer.
Morgen maar een ‘zondagsritje’, denk ik.

6 – Vrijdag 23 mei
Traject: Bastogne – Montmedy
Via: Léglise, Rossignol en Orval
Afstand: 92 km.
Weer: Eerst bewolkt, later ook zon en op het einde van de dag een bui. Opnieuw een 7

Na het verlaten van het enigszins oubollige, maar vriendelijke hotel eerst even in het centrum gekeken. Bastogne was in WOII het hart van het Ardennenoffensief en is zwaar gebombardeerd.
Op de markt staat o.m. een Shermantank en de stad maakt toeristisch flink gebruik van het oorlogsverleden en is levendig.
Daarna weer op weg. Was het gisteren per saldo stijgen, vandaag is dat gelukkig omgekeerd.
Ondanks nog wat pittige klimmetjes zak ik de Ardennen weer uit, dus aangename afdalingen.
Daarbij moet ik nogal eens vervelende plakken, gaten en geultjes in het wegdek vermijden.
Wat wel leuk is, dat ik af en toe een dorp binnenval en dan verschijnt op een electronisch bord “Vous roulez 21 km. Merci”. En dan ook nog een opgestoken duim! Nee, dan zijn mijn ervaringen vanuit de auto in ons land nog wel eens anders……
In Orval maak ik een uitgebreid stop bij de Cisterciër-abdij, die bekend is van trappistenbier en -kaas. De abdij bezoek ik op z’n Japans, dus even een kijkje en een foto. Daarna een lunch op een terras. Nog maar even geen bier (6,2%).
Verder via het bedevaartplaatsje Avioth, dat net in Frankrijk ligt. Een dorp van niks met een hele grote kathedraal, waar eens per jaar drommen bedevaartgangers schijnen te komen.
Vlak voor Montmedy bereik ik de grens van mijn kunnen waar het hellingen betreft. Een 12-procent helling naar de citadel van Montmedy wordt me te machtig, dus een stukje lopen met mijn fietsmassa. Montmedy heeft een hooggelegen citadel en een benedenstad. De citadel is een afknapper: sterk vervallen en nauwelijks bewoond. Mooi decor voor een Hollywoodproductie.
De dame van de VVV belt voor mij de beheerder van de Gîte, zeg maar jeugdherberg. Als die hoort dat ik met de fiets ben, ben ik welkom, alleen…..ze komt pas om 18.30 uur naar de herberg, want die is onbemand. Ik dood de tijd met een wandelingetje en maak koffie in een nis van de verlaten kerk.
Dan naar de Gîte en daar tref ik nog een gast, een Thaise man die als masseur aan de kost probeert te komen. De beheerder komt langs en instrueert mij. Mijn ‘kamer’ is een slaapzaal met 8 stapel-bedden. Je kunt een keuken gebruiken, maar verder moet je alles zelf bij je hebben. Een voorproefje van de refugios in Spanje, denk ik. Na installatie en douche eet ik in de benedenstad. Geen WiFi, dus dit verslag komt wat later op de site. Wordt vervolgd.

(Voor wie het niet weet: Ik verplaats mij op een Santos Travelmaster met 28 inch wielen, een goede derailleurgroep ( en dus, voor kenners, geen Rohloffnaaf ) en hydraulische remmen. Speciaal voor de trip aangeschaft bij Rolfessport in Musselkanaal. Ook Ortliebtassen erbij gekocht en, niet te versmaden, een achteruitkijkspiegel! Dus aan het materiaal kan het niet liggen. Verder volg ik de route “Langs oude wegen” die gedetailleerd is uitgeschreven door Sweerman in handige boekjes met kaarten, bezienswaardigheden en overnachtingsadressen. Het alternatief qua route is een traject door West-Frankrijk.
Veel informatie heb ik verkregen via de site www.fietsennaarsantiago.nl én www.Santiago.nl

5 – Donderdag 22 mei
Traject: Limburg (Barrage Gileppe) – Bastogne
Via: Theux, Stoumont en Lierneux en Montleban
Afstand: 112 km.
Weer: Eerst prima, later flinke bui met onweer, daarna frisser. Een 7

Ja, voor de kenners moet ik het natuurlijk over Luik-Bastenaken-Luik hebben, in plaats van ‘slechts’ Luik-Bastenaken. Deze klassieker is dus een soort retourtje. Wat was ik blij, dat ik een enkeltje had. Voldoening bij aankomst bestaat alleen als er ook wordt afgezien. Daar was geen gebrek aan. De Ardennen is geen echt gebergte. Het is een opgeheven plateau, dat versneden is door riviertjes. Dus als je een rivierdal volgt (voor mij o.a. De Lienne), dan fiets dat prettig. Maar ga je ‘haaks’, dan is het stijgen en dalen. Ik moet zeggen dat ik bij het stijgen veel plezier heb beleefd van mijn MP3-speler. Muziek geeft afleiding, soms cadans en vaak genot. Of het nu Bob Dylan is, Daniël Lohues of Bach, het sleept je er prettig door. Zelfs de orgelimprovisatie van Martin Mans over ‘Merck toch hoe sterck’!
En daarnaast natuurlijk de (ervaren) steun en stimulans van het thuisfront.
De hellingen waren gelukkig niet zo stijl, dat ik van de fiets moest. Wel moet ik nog leren om bij lage snelheden ( 7 à 8 km. per uur) het slingeren te vermijden. Vooral als je wegen hebt – zoals vandaag veel – waar ook autoverkeer is. Ook het wegdek was nogal eens ‘Belgisch’.
Wat me verder opvalt is, dat ik nog geen soortgenoten heb gezien en ook nog geen route-markeringen. Het was dus vandaag flink doorfietsen, maar ‘gelukkig’ waren de dorpen onderweg ook niet erg bezienswaardig. In Bastogne aangekomen reed een vriendelijke Belg in zijn auto voor mij uit om mij naar het door mij genoemde Hotel du Sud te begeleiden. Daar prettig gerecupereerd en in het centrum van Bastogne op loopafstand gegeten.

Op de foto een regenpauze in een bushokje met een Cup-a-soup.

4 – Woensdag 21 mei
Traject: Montfort – Limbourg
Via: Parkstad Limburg, Ubachsberg, Wittem, Vaals, Aken, Henri-Chapelle
Afstand: 95 km.
Weer: Licht bewolkt, een buitje, fijne temperatuur. Een 8

Om half negen verlaat ik het Pelgrimshuis na een goed ontbijt en met een lunchpakket in de tas. Ze bleken een speciale prijs te hebben voor pelgrims: diner, overnachting, ontbijt en lunchpakket 36,50.
Door aspergevelden en hier en daar wegwerkzaamheden op naar het Zuiden. Na een uur komen de stortbergen van de voormalige mijnstreek in zicht. Kijk, dan ben je mijn beleving echt in klassiek Limburg. Bij Heerlen een bui. Als ik mijn regenjas aantrek wordt ik aangesproken door een Jehova-getuige. Resoluut maar vriendelijk wijs ik de lectuur af die hij me mee wil geven voor onderweg. De Parkstad Limburg is een stedelijk oerwoud waar ik op goed geluk mijn – niet geplande – weg vind. Tussen Ubachsberg en Eys (kennen we van de Amstel-Goldrace) op een prachtig panoramaterras
(aanrader!) koffie met vlaai. De hellingen zijn venijnig, maar gelukkig kort. Mooi om de verzetjes uit te proberen. Als ik het koninkrijk in Vaals verlaat, bel ik nog even naar huis.
In Aken naar de St.Jakobskirche en het naastgelegen St.Jakobshaus. Dit is een startpunt voor de route “Langs oude wegen” naar Santiago. Echter…..geen mens te bekennen. Daar gaat mijn eerste stempel, dacht ik. Eerst maar Aken in, want mijn camera weigert dienst (systeemfout zoomfunctie).
Raadpleging van een medewerker van een fotozaak bood geen oplossing. De camera zou moeten worden opgestuurd ter reparatie. Dus noodgedwongen heb ik een nieuwe gekocht. Wat trouwens wel weer leuk was, was dat toen ze mijn bezorgdheid over de buiten staande bepakte fiets zagen, aanboden om de fiets maar mee te nemen in de winkel. Toen ze mij ook nog ontfutselden dat ik naar Spanje ging, was ik aan de kassa prompt een bezienswaardigheid.
Vervolgens opnieuw naar het ‘Pilgerhaus’ en daar was zowaar een Pfarrer, die mij verwees naar een tegenovergelegen Bioladen waar ze stempels verstrekken. Dus mijn eerste stempel is binnen.

(Voor wie het niet weet, via het St.Jacobsgenootschap in Nederland krijg je een zogenaamd credencial. Dat is een soort paspoort voor de pelgrim waarin stempels worden verzameld. Stempels krijg je onderweg in kerken, cafés en winkels als je te voet, per fiets (geen e-bike!)of te paard reist. En onder bepaalde voorwaarden krijg je op basis van die stempels in Santiago je zogenaamde ‘compostela’. Ook gaan er met een credencial nog wel eens deuren open of gelden speciale tarieven)

Na Aken vervolg ik mijn weg naar België, waar ik via Moresnet – historisch geografisch interessant – en Henri-Chapelle met z’n Amerikaanse begraafplaats rond 6 uur arriveer bij Hotel du Lion, vlak bij de stuwdam in de Gileppe. Een koele Leffe-blond en een lekker bord Spaghetti Bologne maken de dag compleet. Morgen kuiten bijten in de Ardennen. Een soort Bastenaken-Luik.

3 – Dinsdag 20 mei
Traject: Brummen – Montfort (onder Roermond)
Via: Doesburg, Zevenaar, Millingen, Kranenburg (D), Gennep, Overloon, Horn
Afstand: 160 km.
Weer: Zonnig en warm, maar behoorlijk tegenwind, dus een 9

Op aanraden van mijn gastheer meteen het pontje naar Bronkhorst genomen en via een mooi dijkpad naar Hanzestad Doesburg. Ook verderop nog twee keer een pontje : eentje over de Waal bij Millingen en één over de Maas. Mooie rustpunten, want die had ik vandaag wat meer nodig. De route pakte wat langer dan verwacht uit en bovendien woei er een stevige Zuiden-, dus tegenwind. Na 100 km. kreeg ik zelfs een lichte dip, maar gelukkig ken ik de tijdelijke aard van dat fenomeen een beetje. Dus met een wat lager tempo en een koele Cola bij een benzinepomp loste het zich op. Wel moet ik bekennen dat op zulke momenten (die dip bedoel ik) het pelgrimsmotto “Het gaat om het onderweg zijn en niet om het aankomen” ernstig onder druk komt te staan”. Ik verlangde wel even naar het aankomen, maar arriveerde uiteindelijk pas tegen 8 uur bij het pelgrimshuis in Montfort. Hartelijke mensen die zich vooral richten op wandelaars (vooral Pieterpad) en fietsers. Zelf hadden ze ook loopervaringen. Na de zelfgebakken pizza en het invoeren van de tegenwoordig onvermijdelijke WiFi-code ben ik op tijd naar mijn kamer gegaan. Morgen naar startpunt Aken en ……….meer oneffenheden…….Ben benieuwd.

2 – Maandag 19 mei
Traject: Emmen-Brummen
Via: Hardenberg, Vroomshoop, Nijverdal, Holten, Zutphen
Afstand: 125 km.
Weer: Zonnig en warm, een 10!

Ik had een droomstart: Bij zomers weer vertrekken, uitgezwaaid door Carla, Marieke en Elise en bovendien op de eerste 10 kilometer begeleid door Didi. Bij het Ermerstrand afscheid genomen en daarna begon het ‘echte’ werk. Af en toe een routepuzzeltje omdat de ingevoerde track niet helemaal synchroon liep met de fietsknooppunten. Maar vooral genieten: schitterend weer, af en toe een ree of een haas en ook al gezelschap. Voorbij Hardenberg werd ik ingehaald door een dame op een e-bike. Een praatgrage vrouw met Pieterpadverhalen. In Bergentheim haakte ze af.
In Nijverdal koffie en daarna mooie stuken, o.a. Holterberg en langs de Regge. Om 5 uur liep ik binnen bij de vrienden in Brummen. Daar gezellig bijgekletst en pasta gegeten en met Henk nog schapen geïnjecteerd tegen mankheid. Van Hanneke kreeg ik nog een kleine zonnelader, waarmee ik fietsend apparaten kan opladen. Ga ik uitproberen. Om 11 uur naar boven en nog even een verslagje gemaakt. Heb al weer zin in het vervolg.

1 – Zondag 18 mei
Ziezo, ik ben er klaar voor! De tassen zijn goed en hopelijk een beetje praktisch gevuld. Maar dat zal onderweg wel blijken. Gisteren nog de verjaardag van mijn 95-jarige vader gevierd in Zwolle. En nu kan ik gaan. De weersvooruitzichten zijn zoals ik mij dat gewenst had. Het wordt zomer! Een betere start is niet denkbaar: lekker door het vlakke Nederland de eerste etappe, namelijk Emmen-Brummen. Daar heb ik mijn eerste overnachting geregeld bij jeugdvrienden uit Vries.
Ik verheug mij erg in dit avontuur: lekker fietsen, mooie landschappen, beetje reflectie en bezinning, leuke ontmoetingen en onverwachte – liefst aangename – verrassingen. Maar ja, regen en venijnige hellingen zullen ook wel in het programma zitten. We gaan het zien. Waar mogelijk (WiFi) houd ik jullie op de hoogte.

Maandag 19 mei hoop ik te vertrekken voor een fietstocht naar Santiago de Compostela. Via deze site zal ik verslag doen. Om verder vrij te zijn van verplichtingen zal ik niet reageren op ‘reacties’. Ik hoop dat je daar begrip voor hebt.