• Bericht 45 – Donderdag 27 augustus
• Traject: Lier – Ninove
• Afstand: 80 kilometer

Hoe het zit met mijn gewichten en massa? Ik weeg zelf (nog) 72, mijn fiets is kaal 19 kg. en mijn bagage weegt ook 19. Dus totaal voor de wegenbelasting 110 kg. Bij een verplaatsing lopend of bij een ongelukkige manoeuvre is het toch nog steeds een flink gewicht, zo merk ik. Beide situaties hoop ik dus veel te vermijden. Vergeleken met vorig jaar heb ik nog 1,5 kg. minder bagage, door o.a. geen gasflesje, koffiespullen en ook geen extra (opgevouwen) buitenband mee te nemen. Onvermijdelijk en qua gewicht en volume flink meetellend is het benodigde stomamateriaal. Maar verder werkte de paklijst van vorig jaar prima bij alle voorbereidingen.
Onze routebeschrijving wordt gedwarsboomd door allerlei wegwerkzaamheden, waardoor we uiterst moeizaam uit Lier komen. Dat, plus de gestaag neerdalende regen, draagt niet bij aan een aangename start van deze dag, maar we troosten ons met de gedachte dat een pelgrimage ook hobbels en hindernissen veronderstelt. Onze eerste koffie-halte is de oude kant- en lakenstad Mechelen. We stuiteren er trillend binnen over spekgladde kasseien. De herstart in de kleffe kleding eist even wat meer tijd dan gebruikelijk om het ritme weer op te pakken. We passeren regelmatig een spoorlijn. Geen wonder, want ik heb altijd begrepen dat België het dichtst bespoorde land van Europa is. Ook wetenswaardig is dat het treinverkeer in dit land linksrijdend is. Internationale treinen naar Nederland schijnen in Roosendaal van baanvak te wisselen. Mooie logistieke uitdaging.

In Londerzeel eten we naar goed gebruik een portie frieten (met hamburger en Cola) om wat brandstof bij te tanken. Via de mooie Leirekens-fietsroute koersen we – nog steeds in de regen – naar Aalst, waar we besluiten om de dagetappe vanwege de regen wat te beperken. Via booking.com reserveren we een hotel in Ninove, waar we vervolgens via een mooi jaagpad langs de Dender naar toe ‘denderen’ (want het waait nauwelijks, dus het tempo is stevig). In Ninove aangekomen kwartieren we in in een voor ons doen luxe hotel, waar vandaag de beleving van de recuperatie intens is. We komen haakjes en knaapjes tekort om alle natte prut op te hangen. De avond kent verder het bekende verloop in dit ook weer gezellige Vlaamse stadje.

Op de kasseien in Mechlen: