• Datum: woensdag 22 juni 2016
• Traject : Geen; dagje Assisi
• Afstand : wandelen
• Weer : zonnig, warm
• Parcours: n.v.t.

In memoriam Wim

Ik zit hier in de crypte van de kerk waar zich het graf bevindt van Franciscus van Assisi, de man die voor velen een voorbeeld en inspirator is geweest. Een passende plek voor mij om stil te staan bij het overlijden van Wim. Ik zal immers donderdag niet bij zijn uitvaart aanwezig zijn. Didi zal mij vertegenwoordigen en de soos zal de kist dragen.

Wim was voor mij aanvankelijk collega, maar werd gaandeweg steeds meer een vriend. Hij was niet de man van een overdaad aan woorden. Maar als hij les gaf, dan kwam hij geen woorden tekort. Op school was hij mijn buurman. Wim in lokaal 39, ik in 38. Vaak dacht ik dat het lokaal naast mij leeg was, maar een daverend lachsalvo was het bewijs dat hij aan het werk was en dat de leerlingen – waaronder misschien Auke – aan zijn lippen hingen. Eén keer kon ik hem subtiel complimenteren. Hij had er in pure wanhoop een praatzieke gym-2-leerling uitgestuurd en ik schijn in de pauze gezegd te hebben: ‘hè Willem, het doet me goed dat zelfs jou ook zoiets overkomt’.
Wim kon op schrift erg raak, maar ook humoristisch formuleren. Dat bewees hij o.m. als scriba, maar ook door het schrijven van cabaretteksten, waarbij hij de liedjes meestal schreef op basis van een psalmmelodie.
Hij was ook een man van details. Met het geduld van een monnik hield hij zich bezig met het ontcijferen of verbeteren van teksten voor een plaatselijk museum. Een klus die hij destijds ook verrichtte voor de Dillenburg, de plek waar een andere Willem werd geboren.
Als Wim katholiek zou zijn geweest, dan had de orde der Franciscanen hem vast en zeker aangesproken. Franciscus was immers de man van de eenvoud, ook een eigenschap die ik verbind met Wim.
Toen ik hem de laatste keer sprak over zijn naderend einde was hij open en realistisch. We hoefden er niet omheen te draaien. Over het ‘hierna’ was hij niet stellig of dogmatisch. ‘Ik ga in vertrouwen en laat me graag verrassen’. Ik zou willen zeggen: ‘zo hoop ik ook ooit te gaan’. Elk op hun eigen manier voorbeeldige mannen, Franciscus en Wim.

Henk en ik hebben deze woensdag uitgebreid Assisi verkend. Een prachtige en compacte stad.
Maar wie daar verder kennis van wil nemen verwijs ik vandaag naar het Internet.
Morgen gaan we weer fietsen richting Rome.