7 – Zaterdag 24 mei
Traject: Montmédy – Châlons-en-Champagne
Via: Dun-sur-Meuse, Romagne, Varennes, Vienne-la-Ville en Somme-Tourbe
Afstand: 130 km.
Weer: Afwisselend bewolkt en zonnig, geen regen, tikje fris. Vooruit, weer een 8

Om 8.30 arriveert de beheerder voor de afrekening. Het geld is hij bijna kwijt aan benzine: €11,-
Het routeprofiel voor vandaag toont heuvelig gebied rond de 200 meter hoogte. Volgens mijn gids hebben de Fransen over het algemeen gekozen voor wat minder steile hellingen, zodat de gemakkelijker kanonnen kon verplaatsen. Voor mij erg prettig, want mijn fiets is beladen ook zo ongeveer een tank. Toen ik gisteravond het klimmetje moest doen naar de citadel kon ik het verschil beladen-onbeladen heel goed merken.
Om 9 uur ga ik van start. Ik rijd door de graanschuur van Frankrijk: enorme percelen (het lijkt de voormalige DDR wel, zo groot) met akkerbouwgewassen, soms in schilderachtige patronen. Ook is dit het gebied van de slagvelden van de Eerste Wereldoorlog. Ik pauzeer in Romagne bij het grootste Amerikaanse oorlogskerkhof, dat er strak geschoren bij ligt. Net als Margraten zie ik indrukwekkend
lange rijen gedenkstenen. Er liggen ruim 14.000 militairen begraven. En dan te bedenken dat 61% van de gesneuvelde Amerikanen in het thuisland is begraven. In Varennes maak ik een deel mee van een militaire ceremonie, waar een paar honderd Amerikaanse militairen in slagorde staan opgesteld en naar toemaken luisteren.
De afstand is vandaag weer wat aan de lange kant, maar ik streef naar een beetje reserve. Mijn aanvullende brandstof bestaat vooral uit af en toe een gekoelde cola op een terrasje. Dat drankje verveelt nooit en smaakt me beter dan mijn isostone powerdrank. Onderweg doe ik wat boodschappen en fiets op z’n Frans met een baguette onder de snelbinder verder.
Ook kom ik mijn eerste ‘soortgenoten’ tegen, maar dan ook echt ’tegen’, dus tegemoetkomend. Dus het blijft zwaaien met groot inlevingsvermogen. Al fietsend borrelen nog niet veel wijsheden op. Maar het is ook wijzer om regelmatig het verstand op stand-by te zetten. De wijsheden laat ik voorlopig maar komen van de zangers die via de oortje binnenkomen. Die muziek is fantastisch, ik mag wel stellen onmisbaar.
Vanuit weer een koffie-bushokje reserveer ik een hotelkamer in Châlons, waar ik om 8 uur arriveer.
Morgen maar een ‘zondagsritje’, denk ik.