• Bericht 63 – Maandag 14 september
• Traject : Pamplona – Estella
• Afstand : 60 km
• Weer : zon en wolken, droog, ruim twintig graden, tegenwind
• Parcours: heuvelend door een gebied met middelgebergte

Ik heb nu in drie weken zo’n 1900 kilometer gehad en moet nog ongeveer 700. De resterende twee weken kan ik het rustig aan doen, alhoewel ….al fietsend denk je toch wat na en na een blik in mijn reisgids heb ik bedacht dat het helemaal ‘af’ zou zijn, als ik ook vanuit Santiago nog een heen-en-weer doe naar Cabo Finisterre. Maar daarover later meer, want nu is dat nog wat te voorbarig.

Op geheel eigentijdse wijze heb ik gisteravond vanuit een warm bed ook de terugvlucht geboekt via het onvolprezen Internet. Resultaat: Dinsdag 29 september met Vueling van Santiago rechtstreeks naar Amsterdam. Dat kon vorig jaar nog niet, zo’n rechtstreekse verbinding. Betalen doe ik met IDeal. Didi gebeld voor Tancode. De bevestigingsmail met een E-Ticket vervolgens doorgemaild naar mijn hotel en bij de receptie laten uitprinten. Vroeger was ik er (reisbureau enz.) misschien wel een halve dag aan kwijt geweest.

Om 9 uur verlaat ik hotel Yordi in Pamplona. Een aanrader. Na wat inkopen ontbijt ik in het mij van vorig jaar welbekende stadspark, waar weer menig jogger zijn/haar ochtendparcours rent, daarbij regelmatig kijkend op allerlei meetapparatuur (tijd, hartslag, calorieën etc.). Het is hier in Spanje toch wat frisser als ik verwacht had. Maar waar zeur ik over, want naar Nederlandse maatstaven is het weer, vooral om te fietsen, prima.

Ik toer door een overwegend zonnig middelgebergte, terwijl mijn fietsparcours qua hoogte wat schommelt rond de 400 meter, dus zeg maar heuvelland. Meteen valt me op, hoe hier veel meer dan in Frankrijk windenergie wordt geproduceerd. Maar de Fransen zijn ,meen ik, ook zo ongeveer Europees kampioen in kernenergie. Naast veel akkerland in diverse kleurtinten sieren compacte stadjes op vaak fotogenieke lokaties het landschap. En dan in de stadscentra van die plaatsen vaak van die prachtige smalle en gebogen straten met die typisch hoge Spaanse gevels met overstekende dakranden en balkonnetjes met bloemen en soms wasgoed. Een Napolitaanse operazangeres ontbreekt nog net.

Een ‘landmark’ met ster is de passage van de 900 jaar oude, stenen brug bij Puente la Reina.
Ik kies vandaag voor een kleine etappe. Tegen vieren kwartier ik in bij een herberg in Estella, ook weer zo’n sfeervolle etappeplaats voor pelgrims. Deze stad schijnt het politieke centrum van de Carlisten te zijn. Dat komt ons, Nederlanders, toch enigszins bekend voor (anders maar even Googlen). Ook doen ze hier – net als in Pamplona – aan stierenrennen. Voor 10 € per nacht krijg ik een bed in dit grote, niet-monumentale, bouwwerk op een kamer met 4 stapelbedden. Verder alles zelf meebrengen. De douche benadert de kracht van een hogedrukspuit!

De avond gaat op aan een stadswandeling, koffiedrinken met mijn Ierse kamergenoot en dineren aan het gezellige stadsplein. Om half negen lopen hier nog tientallen kleine Messi’s en Ronaldo’s van een jaar of acht op het plein te voetballen.
Al weer een mooie dag. Morgen richting Logroño.

Foto: bij de brug van Puente la Reina