11 – Woensdag 28 mei
Traject: Pas op de plaats in de pelgrimsherberg L’Esprit du Chemin nabij Anthien
Via: n.v.t.
Afstand: Fietstochtje in de buurt (Corbigny)
Weer: ‘Frans’ weer, super! Een 9.

Een rustdag, dus mooi de gelegenheid voor enige reflectie en een tussenbalans.

Over mijn motieven
De bewustwording van de motieven voor een besluit of gedrag komt vaak in tweede instantie. Eerst is er doorgaans een spontane ingeving. Die ontstond bij mij afgelopen najaar: op de fiets naar Santiago, dat lijkt mij wel wat!
Een pelgrimage? Of een mooie avontuurlijke fietstocht. Ik denk dat ik meer argumenten heb voor het laatste, al valt er gelukkig niet te ontkomen aan pelgrimskenmerken.
In willekeurige volgorde zijn mijn motieven te vangen met trefwoorden als: lekker meerdaags fietsen, avontuur, landschap, cultuur, fotografie, bezinning en eens even uit het alledaagse patroon stappen.
Als je aankomt in Santiago en je kunt aantonen dat je de de laatste 200 km. aaneengesloten hebt afgelegd (men maakt de tocht immers vanuit allerlei startpunten), dan kun je met je gestempelde ‘Credencial’ een zogenaamd ‘Compostela’ krijgen, zeg maar een soort certificaat. Daarbij heb je de keuze uit een ‘echte’ of een ‘alternatieve’. De eerste is voor de echte pelgrims, d.w.z. lopers en fietsers voor wie het religieuze argument bepalend is. Dus de wens om een heilige plaats te bezoeken of zelfs boetedoening. Het zal jullie duidelijk zijn dat ik voor de alternatieve variant ga.
Maar dat alles natuurlijk ‘onder het voorbehoud van Jacobus’, oftewel : we zijn er nog niet.

Alleen of samen
“Ga je alleen?”, zo werd mij vaak meteen frons gevraagd. Ja dus.
Het is voor mij geen principiële keuze geweest. Cruyff zei het al….
Met een goede maat had ik het ook wel OK gevonden, maar ik heb er niet naar gestreefd. In m’n eentje fietsend beleef ik vooral de grote mate van vrijheid in allerlei opzichten en verder maak je – denk ik – eerder contacten. En als ik eens wat weinig mensen tegenkom, dan kom ik mezelf wel tegen. Ook het pelgrimage-element ‘reflectie’ krijgt wat meer kansen als je alleen reist.

Gemoedstoestand
Is het de hele dag alleen maar juichend genieten? Nee. Maar goed ook, trouwens. Hoogtes veronderstellen ook dieptes. Mijn gemoedstoestand – het zal weleen cliché zijn – vertoont verrassende parallellen met de hoogteverschillen in het landschap. Ups en downs dus. Toen ik gisteren weer een bult op fietste schoot mij een gezegde door het hoofd uit de wereld van de aandelen: “What goes up must go down”. Het leuke voor de fietser is, dat dit een blij vooruitzicht biedt, terwijl de aandeelhouder wordt overvallen door somberheid. Dus de boodschap is duidelijk: Wil je genieten van blijde vooruitzichten, verkoop dan die aandelen, koop een fiets en ga …..koersen!

Tussenbalans
Nu ik ongeveer één derde gedeelte heb afgelegd kan ik vaststellen dat het een geweldig mooie belevenis is. En als ik wat voorverkenningen doe van het vervolg, dan wordt het alleen nog maar mooier, in elk geval wat betreft de natuurlijke en culturele omgeving . En hoewel het wat tegenstrijdig is met het idee van het loskomen, moet ik toegeven dat ik ook geniet van de moderne communica-tiemiddelen, die contacten met het thuisfront mogelijk maken.

Vandaag

Alleen het opstaan was al totaal verschillend van de dagstart in een hotel. Even wat schipperen met het gebruik van toilet en badkamer en daarna een gezamenlijk ontbijt om 7.30 in de woonkeuken met Pergolesi op de achtergrond. Ik ben de enige die een dagje blijft. Als de gasten zijn vertrokken doe ik een, jawel, was! Beetje rommelen met teiltjes, centrifugeren (da’s lang geleden) en daarna alles op een lijntje in de zon. Om 10 uur echte koffie gezet, verslagje gemaakt en diverse dingen op orde gebracht. Dit is een prachtige, idyllische plek voor een rustdag. Er is zelfs een ‘paradijs’. Dat is de via een poortje te betreden tuin waar serene rust heerst. Er zijn ook vruchtbomen……..
Zo kan het zo maar nog een ‘echte’ pelgrimage worden.

Na een lunch onder de boom fiets ik naar het ongeveer 10 kilometer verder gelegen Corbigny, een aardig provinciestadje. Koop postzegels en bananen, haal geld en drink op een terras een blonde Grimbergen. Ik zal me verder wat inhouden wat betreft het vermelden van lekkernijen, maar deed het tot dusver om de mensen een beetje te overtuigen, dat zo’n tocht bepaald niet alleen afzien is.
Bij thuiskomst blijkt dat er twee nieuwe gasten zijn: een broer en een zus, hij uit Parijs, zij uit Milaan.
We drinken thee, kletsen wat en de avond verloopt verder ongeveer als gisteren.
Morgen naar Nevers.

Op foto: mijn slaapgedeelte op de eerste etage