Bericht 9

  • Datum: zondag 5 juni 2016
  • Traject : Honhardt – Dillingen an der Donau
  • Afstand : 95 km
  • Weer : veel zon, ook bewolking en iets regen; graad of 20. Prima fietsweer
  • Parcours : glooiend landschap; deels langs de Jagt. Via Ellwangen, Neresheim

Opmerking vooraf: de berichten verschijnen in twee etappes op het net. Eerst is er een ruwe versie. Die wordt vervolgens door Carla qua layout verbeterd en ze voegt de foto’s toe.

Bij de start doet deze dag zijn naam eer aan: het is aangenaam zonnig en prettig warm. Ik vertrek dus in zondagse sferen d.w.z. serene rust met hier en daar klokgeluiden. En dat alles in een fris groen en glooiend landschap met onderweg veel Duitse keurigheid. Echt geschikt voor een muziekje via de oortjes, bijvoorbeeld de bekende ‘Morgenstimmung’ van Peer Gynt of de 6e symfonie van Beethoven. Maar ik bespaar me het zoeken en laat de shuffle maar beslissen. Misschien komt er iets soortgelijks voorbij. Intussen:

na gisteren kraakt mijn mechaniek
ik overstem het eerst maar met muziek
want liever blues en andere swingende bandjes
dan het geratel van de tandjes
maar ja, ze blijven protesteren
dus stop ik toch maar om de boel te smeren
dan kan de muziek ook weer wat zachter
want het loopt weer soepel achter

Ik laat me prettig verrassen door Mozart, Il Divo en Bocelli. Er passeert zelfs een pittig oefen-nummer uit het Weihnachtsoratorium, dat ik met kerst hoop (mee) te zingen. Maar dat duurt nog even. Eerst maar aandacht voor het hier en nu.
Vooral uphill werkt de muziek als een stimuleringsmiddel. Zeg maar een soort verantwoorde doping, want er blijven geen sporen achter in mijn lichaamsvloeistoffen.

Intussen volg ik – na de Kocher – nu het riviertje de Jagt. Dat betekent dus weer grote stukken via een mooi fietspad langs deze rivier. Via stille wouden en kleine boerendorpjes gaat het omhoog naar het Härtsfeld in het noordoosten van de Swäbische Alb. Het gebied met de vakwerkhuizen ligt nu achter mij en de barok laat zich steeds meer zien, bijvoorbeeld in gevels en in kerktorens met spitsen van het type ‘Dwingeloo’. Ui-vormen dus. Ik nader duidelijk Beierse sferen.
Ergens onderweg passeer ik de waterscheiding tussen stroomgebieden van rivieren die richting Noordzee gaan en rivieren, zoals de Donau, die hun water afvoeren naar de Zwarte Zee. Ook wel een exotische fietsbestemming, lijkt me. De Limesroute brengt je er naar toe.
Ten Zuiden van Neresheim stuit ik op een smalspoorlijntje en ik heb geluk, want ik zie er ook een stoomtrein in actie. Hij wordt gerund door vrijwilligers. Met veel gesis en gefluit wordt op het eindpunt, waar ik kennelijk ben, de locomotief van positie gewisseld, want het is een heen-en-weer-traject.
Mooi op tijd rol ik Dillingen aan de Donau binnen. En dat is onmiskenbaar Beieren: pasteltinten à la Salzburg en veel barokke gevels met muurschilderingen. Nog geen jagershoedjes en Lederhosen.
Ik meld me bij een Gasthof waar mij een bed was beloofd. Na de verfrissing betreed ik verwachtingsvol de fraaie Biergarten, maar helaas is de (warme) keuken al gesloten. Het wordt daarom een koude ‘Wurstsalat mit Brot’. Nou ja, weer eens wat anders dan een Döner.

Vandaag een keer geen foto