• Datum: maandag 13 juni 2016
• Traject : Nago – Riva – Sirmione – Peschiera
• Afstand : ongeveer 75 km, grotendeels per boot over Gardameer
• Weer : overheersend zon
• Parcours : Riva en daarna havenplaatsen o.a. Limone, Brenzone en Salo

Dit zou weer een topdag worden. Vorstelijk varend op het zonnedek van een veerboot die allerlei schilderachtige haventjes aandoet. Een ‘plaatjesdag’!

Na Trento biedt de reisgids drie alternatieven richting Verona. De hoofdroute gaat Oostelijk van en ongeveer parallel aan het Gardameer Zuidwaarts via Rivalta. Je ziet dan volgens mij niets van het Gardameer. Optie 2 is dat je gaat fietsen over de drukke weg langs het Gardameer (oostzijde). De derde mogelijkheid is om te gaan varen met een veerboot die je desgewenst helemaal van Noord naar Zuid vervoert. Dit heeft mijn voorkeur en ….het zou een zeer goede keuze blijken te zijn.

Om 9.25 scheep ik in bij de aanlegplaats in Riva, de plek aan het Gardameer die bekend staat om zijn goede zeil- en surfcondities. Dat blijkt ook zodra we ‘los’ zijn en de catamarans en surfers ons vergezellen. Het zeilgebied is beperkt tot het uiterst Noordelijke stukje van het meer, want verderop tref je sporadisch zeilboten en al helemaal geen wind- of kitesurfers.
Omdat ik start bij het beginpunt van de veerboot is het eerst niet druk. Gaandeweg komen er meer passagiers aan boord, want we doen wel zo’n 10 havenplaatsen aan. MIjn kaartje gaat tot Sirmione, op een lange, smalle landtong in het uiterste Zuiden van het meer, waar de boot ruim vier uren over zal doen. Ik heb wat aanspraak aan een Zweedse vrouw met een mooi Schots accent, want ze werkt voor Goretex in Edinburgh, die naam die je op z’n Schots altijd zo merkwaardig uitspreekt.

De vaartocht is panoramisch en fotogeniek. Hoewel er bewolking is, overheerst de zon. Rond het meer rijzen de bergen hoog op. Ze zijn deels kaal en rotsachtig, maar veel meer nog groen bedekt met bomen, waaronder (Zuidelijker) slanke cypressen. Stadjes, huizen en gebouwen liggen prachtig gedrapeerd tegen de hellingen. De havenstadjes zijn schilderachtig van kleurtinten terra, okergeel, azuurblauw en rose. De gebouwen hebben veel klassieke kenmerken zoals rondbogen, zuilen, pilaren en fraai versierde balkons. En zo is het Gardameer met z’n Mediterrane uitstraling een heel mooi toegevoegd element van deze fietstocht. Het spijt me- zo zittend aan dek – dat mijn dikke sigaar al opgebrand is, alhoewel, nee, het waait te hard om er echt van te kunnen genieten. Bij een sigaar hoort windstilte, vind ik.

Omdat ruim vier uur varen toch wel wat lang is, zet ik de oortjes maar eens op, zodat Vivaldi, Bocelli en Pausini de Italiaanse sfeer nog wat versterken. Ook doe Ik een poging om wat ‘overlevings-Italiaans’ te leren met behulp van een taalgidsje.
Wat me hogelijk verbaasd is, dat er totaal geen horeca op de boot aanwezig is. Volgens mij zou het in een enorme behoefte kunnen voorzien. Ik zie dat de boot wel horeca-voorzieningen heeft. Misschien iets voor het hoogseizoen. Dus wordt mijn rantsoen beperkt tot banaan, water en pepermunten.

Om kwart voor twee leggen we aan in het bomvolle Sirmione. Door zijn bijzondere ligging op het eind van een soort ‘worm’ die uitsteekt in het Gardameer is dit plaatsje erg in trek bij toeristen.
Ik slalom tussen de mensen door, die daar uiterst vriendelijk onder blijven. Na vijf minuten ligt de drukte achter mij en ben ik weer in ‘gewoon’ gebied. Na twaalf kilometer arriveer ik bij mijn hotel.
Vanavond Italië tegen de rode duivels. Dat kan gezellig worden.

De foto’s : dagje Gardameer