Datum: zaterdag 9 september

• Traject: Roudnice – Theresiensstadt – Dēcin
• Afstand: 85 km
• Weer: een 10!

Terzijde I

Ik had wel eens gelezen dat de prijs van een Big Mac in een land bepalend is voor de koopkracht van de dollar. Anders gezegd: die prijs zegt iets over het prijsniveau. Na wat gegoogle stel ik vast dat het prijsniveau van Tsjechië ongeveer op 70 procent ligt van Nederland en Duitsland. En als ik de overnachtingsprijzen als ‘bewijs’ neem, dan klopt dat aardig. Slaap ik in Duitsland voor ongeveer 50 Euro per nacht, in Tsjechië kun je, als je het een beetje bekijkt, overnachten voor rond de 35. En zelfs in Praag, want mijn botel kostte per nacht 35, inclusief ontbijt. Je moet alleen geen veeleisende hotelklant zijn.

Terzijde 2

Ik ben jullie een correctie verschuldigd. Een trouwe lezer van mijn berichten en bovendien een groot kenner van Goethe maakt mij er – op zijn overigens zeer bescheiden manier – op attent, dat Goethe niet de originele tekst heeft geschreven van ‘Die Gedanken sind frei’. Er bestaan van dat lied diverse varianten en wellicht heeft Goethe er ook eentje gemaakt, maar de schrijver van de oorspronkelijke tekst is onbekend. Zou mijn muziekdocent dat geweten hebben? Ik kan het hem niet meer vragen. Maar los daarvan, ik houd mijn ‘freie Gedanken’ over het lied onaangetast. En ik vind daarvoor ook nog ondersteuning in couplet 2: ‘Ich denke was Ich will’.

En dan nu vandaag, zaterdag de negende

Voor een alternatief ontbijt begeef ik mij naar het centrum van Roudnice, waar het marktdag is. In een Konditorei eet ik een broodje met koffie. De serveerster schat ik in als een gymnasiumleerling met een zaterdagbaantje en mijn ‘schot’ blijkt in de roos. Ik vertel haar dat ik leraar ben geweest op een school in Emmen en dat die school …………………Maar ik hoef niet verder te praten, want het kind roept in volle verbazing: FROM EMMEN ?????!!!!!!?????. “I have been there this year in april! And I stayed at….” en ze noemt de naam van een voor mij uit het Emmense bekende familie. Ze is er helemaal verbouwereerd van en roept richting haar collega’s waar deze man met de blauwe helm vandaan komt. In oktober, zo vertelt ze mij nog, zullen de leerlingen van het Hondsrugcollege naar Roudnice komen. In nog steeds een opperste staat van haar verbazing neem ik afscheid.

Ik ga met haar route-aanwijzingen nog even kijken bij haar school, zoals gezegd een ‘gymnasium’, ook al dekt die term niet geheel die van het gymnasium in Nederland. Maar het gebouw is dicht, want het is zaterdag.

Ik vervolg met een wat van de route afwijkend parcours, want ik wil Theresienstadt bezoeken. Dat ligt een kilometer of twintig ten Noorden van Roudnice. Onderweg zie ik nog weer eens, dat je met de auto in veel minder kilometers in Praag komt dan via mijn fietsroute.

Over mijn (2e) bezoek aan Theresienstadt  ga ik in dit bericht niet uitgebreid schrijven. Daar zijn genoeg andere bronnen voor te raadplegen. Vanzelfsprekend laat zo’n oord van georganiseerde horror en terreur een diepe indruk bij mij achter.

Het contrast met het net buiten Litomerice gelegen winkelcentrum is gigantisch. Alsof je in Duitsland bent. Grote winkels van o.a. Obi en Albert, waar ik wat inkopen doe, doen bijna on-Tsjechisch aan. Ik sla Litomerice en Usti over, vervolg de route langs de Elbe en heb nog een leuke stop bij een voetbalwedstrijd. Zoiets als Drenthina-6 tegen IJVV-5 (dagje uit). Ik neem met een koel drankje plaats tussen de supporters. Echt ouderwets zaterdagmiddag.

Intussen heb ik op mijn reis allerlei soorten plaveisel meegemaakt: mooi asfalt, heel slecht asfalt, paden met steenslag, zandpaden, betonplaten en kasseien. Deze laatste soms heel ruim gelegd, zoals bij de muur van Geraardsbergen. Daarrrrr stuiterrrrr je dus overrrrrheen. Ook wat overnachtingen betreft heb ik van alles beproefd: jeugdherberg, hotel, pension en botel. Maar vandaag voeg er nog eentje aan toe: de tent! Gisteravond op het Internet speurend naar een onderkomen in Dēcin zag ik via het voor mij favoriete Booking.com een ‘kamer’ te huur  op de camping van Dēcin. De prijs, maar ook het avontuur van deze slaapvariant gaven de doorslag. En zo komt het, dat ik nu in de voortent dit verslag afrond!

Kamperen in Decin