- datum: zaterdag 26 augustus
- traject : Emmen – Lingen – Rheine
- afstand: 101 km
- weer: zomerse condities; cijfer 9
Onder ideale weersomstandigheden zak ik om 9 uur het eerste bultje af in de Mantingerbrink, uitgezwaaid door Didi, Marieke, Martin en Ruben. Een veelbelovende start.
Vandaag zullen de meanders van de Eems bepalend zijn, maar ik start in de rechtlijnigheid van het ons omringende veenlandschap. Via het Oranjekanaal, Klazienaveen, Zwartemeer en Schönungsdorf haak ik bij Rühle in op de Emslandradweg. Voor Emmenaren die van fietsen houden een echte aanrader! Er is een site met veel info en service.
De eerste verbazing van deze dag dient zich onmiddellijk aan: langs het Oranjekanaal tref ik meteen wel (geschat) 80 vissers aan, die met onderlinge afstanden van zo’n 20 meter in hetzelfde troebele water vissen. Ik neem aan dat het een wedstrijd betreft. Tsja, zo heeft ieder zijn eigen passie.
Ik weersta de eerste verleiding van gezellige en al geopende Klazienaveense terrassen, want ja, daar kun je niet mee thuiskomen. Voorbij Zwartemeer doe ik pogingen om exact vast te stellen waar de grens loopt. Dat valt niet mee. Ik kom niet verder dan een streep door het asfalt en een verandering van klinkers op het fietspad. Een rood bakstenen huis even verder ‘bewijst’ dat ik in der Heimat ben. De huizen zijn over de grens al gauw anders: veel geglazuurde dakpannen, kunstofkozijnen, barokke voordeuren en andere opsmuk vallen op.
En wat me ook opvalt: Duitsers houden niet van dakkapellen met een plat dak. Vrijwel altijd hebben ze een lichte helling of een puntdak. Mooi dat je zo snel buiten Emmen al echt in het buitenland bent!
Ik pauzeer bij het spaarbekken in de buurt van Geeste en waan me even aan de Rivièra: palmbomen, strand en rieten dakjes.
Verderop passeer ik het imposante complex van de kerncentrale van Lingen en herinner me de stickers uit de jaren ’70:
‘Harrisburg ist weit, aber Lingen…..’
Het traject vandaag is prettig vlak. Mais domineert in dit overwegend akkerlandschap. Er wordt veel gefietst, uiteraard hoofdzakelijk met trapondersteuning. Mijn route is grotendeels geasfalteerd, maar er zijn ook stukken met steenslag. Gelukkig is het lekker droog en dus kun je ook op die stukken prima fietsen.
Om half vijf arriveer ik bij de jeugdherberg – ik ben nog maar 67 – van Rheine, waar ik tot 5 uur moet wachten op iemand van de receptie. Ik beland op een 8-persoons slaapzaaltje, maar als Santiago-fietser is mij dat niet vreemd. Een kamergenoot tipt me een restaurant en daar ga ik nu op af. Morgen verder.
Rivièra:
Ems-Radweg: