• Datum: Zaterdag 19 mei

Voor vandaag heb ik Cannes op mijn programma gezet. Ook weer zo’n roemrijke verblijfsplaats aan de Côte d’Azur, maar natuurlijk vooral bekend vanwege het jaarlijkse, vandaag zelfs eindigende, filmfestival. Hier doen de grote sterren hun jaarlijkse loopjes op de rode loper .

Omdat ik morgen ook al het traject Antibes – Cannnes fiets ėn omdat ik alleen een stadsbestemming heb neem ik de trein: een comfortabele en opvallend stille dubbeldekker die mij binnen een kwartier aflevert op het station van Cannes. Van daaruit ben je binnen 5 minuten lopen op de Croisette, zeg maar de ‘Boulevard des Anglais’  van Cannes. Alleen die van Cannes is nu nog veeldrukker vanwege het filmfestival. Het wemelt er van bewakingspersoneel dat allerlei toegangen tot evenementen en besloten terreinen reguleert. Bij het ‘Palais des festivals’, waar zich de rode loper bevindt, staat een waanzinnig lange rij wachtenden. Ik heb eerlijk gezegd niet veel idee wat ze ‘binnen’ precies gaan beleven, naast het bekijken van één van de ingezonden films. Ik kies voor een film die zich ‘live’ voor je ogen voltrekt als je gewoon op een bankje gaat zitten. Want over en langs de boulevard passeert rollend en lopend een bont stoet voorbijgangers: brullende motoren, blitse cabrio’s (waaronder een Excallibur), zwervers, skaters, charmante dames met de allures van filmsterren, maar, laat ik eerlijk zijn, het ‘gewone’ publiek is natuurlijk ver in de meerderheid. Wat ontbreekt, oftewel wat ik veel meer zou verwachten, zijn de straatmuzikanten of de ‘human statues’ die je anders zo vaak op toeristische plekken aantreft.

Na het festivalterrein loop ik nog een stukje omhoog naar de oude stad, Le Suquet, vanwaar je een mooi uitzicht hebt op Cannes. Daarna begeef ik me weer naar het station. Omdat de trein nog al even op zich laat wachten, neem ik een bus terug naar Antibes. Die loopt bomvol. Ik ben getuige van een luidruchtige ruzie tussen een oude meneer en een jonge vrouw van Afrikaanse oorsprong. De man eist van haar een zitplaats op, maar zij weigert. Ik kan alle finesses niet volgen, maar uit flarden concludeer ik dat de man affiniteit heeft met het gedachtengoed van Marie Le Pen. Na heel veel busstops arriveer ik uiteindelijk gelijk met de trein in Antibes. Vanavond een afscheidsdinertje en dan morgen van start.