• Datum: Zaterdag 26 mei
• Traject : Frontonas – Cernon
• Afstand: 130 km
• Weer: niets op aan te merken
• Parcours: eerst vlak, dan langs de Ain en op het laatst klimmen

Zou de Groene Weg naar de Middellandse Zee wel populair zijn? Ik begin het me wat af te vragen, want tot mijn grote verbazing kom ik helemaal geen ’tegenfietsers’ tegen, behalve dan mijn maatje. Ook op de overnachtingsadressen nog geen soortgenoten aangetroffen. Vreemd. Wel zijn er de vele begroetingen in diverse vormen van racefietsers.

We nemen afscheid van elkaar en als twee stippen beginnen we over de kaart te schuiven. Hij met 180 km. per dag zuidwaarts en ik met ongeveer 100 noordwaarts. De route begint met een flink gedeelte door vlak, soms licht glooiend gebied. Het is gevarieerd agrarisch gebied, maar het landschap en ook de stadjes en dorpen zijn wat ‘gewoner’. De Provençaalse sfeer en kleuren liggen intussen achter mij. Ook de dichtheid van voorzieningen wordt duidelijk minder. In veel dorpen is niets te halen, dus het is zaak om via boodschappen wat meer de overleving veilig te stellen. Zo parkeer ik in één van de twee bidonhouders een fles met anderhalve liter water. Ook brood, kaas en fruit houd ik achter de hand.

In het tweede deel wordt het landschap weer mooier, want dan volg ik de Ain. Een rivier die deels  gewoon rivier is, maar ook gedeeltelijk een aaneenschakeling van langgerekte stuwmeren, die gevormd zijn door barrages, waar dan ook weer vaak stroom wordt opgewekt. De Ain stroomt door de Jura, een berggebied dat uit veel krijtlagen bestaat waarin veel fossielen worden aangetroffen.

Aan het eind bereik ik na een flinke klim het verder heel rustige dorp Cernon, waar ik een kamer heb gereserveerd in het enige hotel: Le Galoubet. Ik kan er lekker ’thuis’ eten.