• Datum:     Maandag 10 juni, 2e Pinksterdag
• Traject:     Lopen door Kopenhagen
• Weer:        Bewolkt, droog en iets frisser

Nog even over kiezen en keuzes gesproken. Sommige mensen maken keuzes die niet direct voor de hand liggen. Of zou er in Argentinië een overvloed aan tandartsen zijn ?
Deze vraag en gedachte bleven bij mij wat hangen na de spaghetti Bolognese van gisteravond.
Dat ging zo:
Als ik mijn hostel aan de Nyhavn verlaat, dan stort ik mij onvermijdelijk in een ongeveer 500 meter lang lint van aaneengesloten terrassen. En die zijn zo op het eerste gezicht allemaal gevuld met klanten en dus geserveerde dranken en gerechten. Hier op de kade wil je wel gezien worden. 
Ik maak een andere keuze, sla een zijstraat in en beland even later in een kelder waar een Pizzeria zit. Twee mensen runnen de boel, zo op het eerst gezicht Mediterrane types. Maar hij – de pizzabakker – blijkt een Iraniër en zij – serveerster – komt uit Argentinië. We raken wat aan de praat en wisselen wat reiservaringen uit. Ondanks een zeer goed opleiding – ze is namelijk afgestudeerd in de tandheelkunde – heeft ze toch voor een Europees avontuur gekozen. Ze mag een jaar in Denemarken blijven en wil daar ook nog weer een jaar in een ander Europees land aan vastplakken. Ze heeft, zo begreep ik, een moeder met Italiaanse roots. Maar veel Italianen zijn in het verleden verhuisd naar Argentinië.
De vraag naar de werkgelegenheid voor tandartsen heb ik gisteravond niet gesteld. Die blijft dus onbeantwoord, maar dapper en ondernemend vind ik haar keuze wel. Want zeg nou zelf, wie heeft er nou de optie om het tandarts worden achter de hand te hebben als ‘escape’. Nog een leuk detail: boren in kiezen met gaatjes wordt ook in Argentinië tegenwoordig ook standaard met verdoving gedaan. Da’s prettig voor de patiént èn voor de tandarts!

Vandaag ben ik toerist in Kopenhagen. Het centrale deel van de stad is goed te belopen en ik maak een route met daarin zo ongeveer alle bezienswaardigheden. Ik ga ze niet noemen, want iedereen kan ze moeiteloos (en mooier) op het Internet bekijken. De stad is zich aan het voorbereiden op de zogenaamde Royal Run, een jaarlijks spectakel waar ook de kroonprins aan meedoet. Kennelijk een groots festijn, want ik zie fotografen,  televisieploegen, straatinterviews, veel gele hesjes met regelaars, dranghekken etc.
Ook opvallend tijdens de wandeling is de zware bewaking van de Joodse synagoge: politie-auto’s, zwaar bewapende militairen en rood/witte hekken. Na fouillering mag je desgewenst naar binnen.
De beroemde Denen die ik eerder noemde hebben hier in de hoofdstad uiteraard hun standbeeld: Kierkegaard en Andersen. Die laatste zelfs twee, waaronder eentje pal tegenover Tivoli.

Na het eten ben ik getuige van een massa-evenement, want om half zeven start de 10 kilometer van de Royal Run 2019. De kroonprins doet (vanwege lichamelijke klachten) op de fiets mee! Langs de route staat een enthousiast klappend publiek voor de 45.000 deelnemers. Er komt geen eind aan en de deelnemers zijn er in alle soorten en maten. Hele kleintjes, soms in een buggy, ouwe taaien, maar ook gehandicapten met begeleiders. De sfeer is fantastisch. Het evenement is vorig jaar gestart, toen de kroonprins 50 werd. Hij is – net als Charles – nog niet aan de beurt, want Margarethe gaat nog even door. Aftreden vindt ze iets voor watjes en in Engeland heeft ze een mooi rolmodel.

Ik heb hier in het hostel dus nog een nachtje bijgeboekt. Meevaller: de overnachtingsprijzen zijn door de week aanzienlijk lager dan in het weekend. En 2e Pinksterdag blijkt al ‘door de week’ te zijn. Morgen zuidwaarts en op weg naar Møn.