• Bericht 53 – Vrijdag 4 september
• Traject : Tours – Naintré
• Afstand: 100 km.
• Weer: droog, bewolking, soms zon, tikje fris, jasje aan

Tours is van formaat Groningen, maar doet nog wat grootstedelijker aan. Het is een levendige stad met o.m. een enorme kathedraal, een basiliek, straatmuzikanten en veel volle terrassen. De ‘grote man’ van deze stad is bisschop St.Martin(us), ja die van 11 november. In Tours komen vanouds nogal wat pelgrimsroutes samen, die van hieruit gezamenlijk verder lopen. Wat mijn route aangaat: hier komen de Parijs-fietsers er ook weer bij. Ik zie ze alleen niet. Onderweg heb ik nog nauwelijks, zeg maar ‘mijn soort’ getroffen. Wel wat lange-afstandsfietsers, maar geen Santiago- gangers. Misschien dat de pelgrimage-beleving na Tours wat toeneemt.
OK, verder. Globaal genomen Zuidwaarts.

In de eerste aardrijkskunde-les van meneer Stellingwerf op de HBS was de kernvraag: ‘Hoe vind ik het Noorden?’ Ik heb het schrift met de tekeningen en de tekst nog steeds. Zo’n bijna vierkant schrift met een hard kaft en een opdruk van een soort nep-marmer. Het antwoord luidde: Overdag met hulp van een horloge en de zon en ’s nachts met de Grote Beer (steelpan). En nadere uitleg volgde. Heel zinvol. Vooral met nachtwandelingen. We leerden dus al vroeg navigeren. Alleen met bewolking was je natuurlijk zwaar onthand.

Nu, onderweg, beschik ik gelukkig ook over veel navigatiehulpjes. Even in willekeurige volgorde:

1. De kaart. Voor mij natuurlijk de onbetwiste topper. Ik sla ongeveer om de drie kwartier een kaartpagina om uit de gids van Sweerman. De route is met paars ingekleurd op kaartjes met een prettige schaal. Het zijn ‘hapklare’ brokken.

2. De routebeschrijving in detail naast de kaartjes. Al eerder genoemd en nu veel gebruikt.

3. Een Mio-gps-apparaat. Vaak prima, maar bij vlagen ‘van slag’. Ik zou er niet graag als enige middel mee op pad gaan, maar …..ik ben het apparaat ook niet volledig meester.

4. Mijn richtingsgevoel, zeg maar een soort ingebouwd kompas. Sommigen roemen het, ik ben er ook niet ontevreden over. Maar het biedt geen garantie.

5. De stand van de zon, rekening houdend met de zomertijd.

6. Het kompas op mijn stuur, tenminste als ik de stuurtas verwijder, want daar zitten magneten in….

7. De omstanders en voorbijgangers die ik aanschiet. Uit het vele Frans kan ik doorgaans de kern wel afleiden. Gelukkig horen er ook veel richtingevende gebaren bij.

8. De stickers van de St.Jacobsroute, die opvallend vaak op ’twijfelpunten’ aarzeling wegnemen.

9. De stickers van de Franse route naar Santiago. Ook handig, alleen loopt die route niet altijd synchroon met de St.Jacobsroute.

10. De stadsplattegronden die ik in de grotere plaatsen haal bij het office du Tourisme.
En dan ook nog verdwalen of verkeerd rijden? Hmmm, ja soms. Maar je kunt je dan mijn narrigheid misschien ook beter voorstellen. Vooral in wat stedelijker gebied is het irritant.
Veel kleine landweggetjes voeren mij door een licht glooiend en opvallend stil en rustig gebied. Onder de strijdlustige blik van Jeanne d’Arc in een dorpje lees ik op een terras krantenberichten over Parijs, waar boeren het Place de Nation hebben geblokkeerd. Misschien ook om die reden wel goed dat ik Parijs heb gemeden. Wat ik gisteravond ook gemeden heb is voetbal kijken. Ook geen spijt van: Nederland verloor van IJsland met 1-0. Misschien had Drenthina het wel beter gedaan.

Af en toe laat de ketting zich horen via een wat droog, krakend geluid. Een waxbeurtje doet dan wonderen. Over wonderen gesproken: uit meer dan 2000 muzieknummers op de I-Pod klinkt ongevraagd via de shufflefunctie Marco Borsato:

Maak je los

Kijk niet achterom

Maar volg de zon

Kan het treffender? Het zijn de kleine wonderen van de pelgrimage.
Onderweg bel en reserveer ik een onderkomen. Het wordt vandaag een pelgrimsgîte in Naintré. Het is een eenvoudige, maar erg sympathieke overnachtingsplek. Ik krijg er – voor mij alleen – een bovenkamer met drie bedden. Ben de enige gast, afgezien van een groep omwonenden die er

’s avonds een buurtfeestje hebben waarvoor ze mij uitnodigen. Maar ik verkies de Pizzeria in het centrum van het dorp. Misschien na afloop nog even.

Foto: Ja zeg, zo kan ik het ook