- Bericht 44 – Woensdag 26 augustus
- Traject Dordrecht-Lier (B)
- Afstand: 115 km
Het onder architectuur gebouwde .doktershuis waarin we verblijven herinnert me aan de TV-serie ‘Zeg eens Aa’ met Mien Dobbelsteen. Je zou er zo weer opnames kunnen maken. Wij ontbijten in een keuken met een ouderwets hoog plafond en een granieten aanrecht. In de WC nog zo’ kraan met een flexibel slurfje en een ouderwetse gietijzeren spoelbak. Goed adres.
We nemen nog even een kijkje in de binnenstad van ‘Dord’ en bezoeken o.m. het fraaie uitzichtpunt bij de Groothoofdspoort waar Willem Alexander en Maxima een soort vlootschouw afnamen. De aanblik van de Lek, Merwede en de Noord is stoer en bedrijvig. Er passeren grote duwbakcombinaties, op weg naar Rotterdam of Duitsland.. Een volgend landmark op onze tocht is de passage van de Moedijkbruggen, want dat zijn er drie: voor autoverkeer en twee voor treinverkeer, waaronder de nieuwe brug voor de HSL waarover we de Thalys zien zoeven. En dat alles weer bij een pittig tegenwindje, dus we koersen zo’n 15 km. per uur.
Breda verkeert nog volop in vakantiesfeer: zonovergoten en ook hier weer een zee van gevulde terrassen, waar wij ook een steentje aan bijdragen. In kan me herinneren dat ik in de jaren ’60 als HBS-er de Open Dag van de KMA in Breda bezocht. Dan was je mooi een dagje vrij van school en alles werd ook nog vergoed. Maar het werd geen KMA.
Verder gaat het via een leuk fietspad langs het riviertje De Mark richting grens. Daar aangekomen treffen we nog een klassieke grenspaal, zo’n grijze ‘raket’. Uiteraard een fotostop. Via Rijkevorsel en Westmalle, bekend om z’n stevige dubbels en tripels rijden we naar Lier. We hebben nog geen bed geregeld en strijken eerst op een terras neer aan de Grote Markt van dit ook weer verrassend fraaie stadje. Volgens mijn reisgids steekt het zelfs Brugge naar de kroon. Na wat eigen belpogingen, contact met Emmen en het bevragen van omstanders gaat Henk op verkenning en met succes: na een klein half uur keert hij blij terug met de oogst: een ‘Cultuurhostel’ in het centrum. Zeg maar een soort van jeugdherberg of Gîte, recentelijk geopend en gevestigd in een voormalig klooster. Past goed bij het pelgrimeren. Tijdens ons avondeten barst er een plensbui los met windstoten. Dat levert een grappige evacuatie op van terrasgebruikers die naar binnen vluchten, terwijl het personeel de parasols in de houdgreep moeten houden. Na het eten gaan we naar ons onderkomen.
