• Datum:      Maandag 21 mei, 2e Pinksterdag
• Traject :     Draguignan – Pertuis
• Afstand:    100 km.
• Weer :         21 graden, licht bewolkt, weinig wind, prima dus.
• Parcours:   Over niet-fietspaden door heuvelend en bebost gebied.

Even vooraf voor mijn ‘volgers’: soms moet je de site even verversen in de adresbalk. De foto’s verschijnen meestal wat later.

‘Dr. LIvingstone I presume’?

Deze legendarische woorden sprak Stanley in de binnenlanden van Afrika , nadat hij de zoekgeraakte ontdekkingsreiziger Livingstone had gevonden.

Hoezo dit citaat? Het geval wil, dat op mijn startdatum van 20 mei een kennis van mij op dezelfde datum aan dezelfde tocht is begonnen, alleen…..vanuit Nederland. Het is een echte fietsliefhebber, want hij toert ook regelmatig rond met een ligfiets en zelfs met een ‘banaan’. Naar Frankrijk neemt hij – net als ik – de toerfiets. Alleen, waar ik ongeveer 100 km. per dag fiets, rijdt hij ongeveer 175! We rijden grotendeels dezelfde route, dus rijst natuurlijk de interessante vraag of, waar en wanneer wij elkaar zouden kunnen treffen. Toen ik hem hiernaar vroeg, reageerde hij gevat en geruststellend met de woorden ‘Staneley en Livingstone hebben elkaar ook gevonden! Vandaar.

Het levert natuurlijk ook een leuk rekensommetje op. Want, gesteld dat de afstand 1800 kilometer is, bij welke ‘kilometerpaal’ kunnen wij dan ongeveer dezelfde legendarische woorden uitwisselen. Hij 175 en ik dus 100 per dag. Nu ben ik een alpha, maar ik ben eruit gekomen. Lukt het jullie ook? Morgen het antwoord.

Vandaag ook weer gefietst natuurlijk. Onder het excuserende motto  ‘ liever ikken dan hikken’ komt hier mijn vervolg:

Vandaag rijd ik door een rustig deel van de Provence. Het landschap is heuvelig en voor grote delen bebost. Maar er zijn ook graanakkers, olijfboomgaarden, wijngaarden en improductieve stukken grond. De bodem is bruin/roestkleurig en steenachtig. Typerend voor de Provence. Af en toe een stadje met een mooi historisch centrum, waar de Fransen onder de schaduwrijke platanen op het terras zitten te kletsen of waar ze ook vaak ‘Pétanque’ spelen. Echt prachtig natuurlijk voor de francofielen. Opvallend zijn de torenspitsen van veel kerken: ze bestaan uit open staalconstructies, een soort ‘spitskooien’. Een echte spits zal wel te duur zijn geweest.

Op lastige en stille trajecten is de muziek mij weer sterk van dienst. ‘De Kast’ komt  o.a. voorbij met ‘overleven’. Het levert een mooie fietscadans op voor het overleven van de hellingen. Het komt uit het album ‘welkom thuis’. Woorden die nu nog wat aan de vroege kant zijn, maar nu ik richting huis fiets zijn ze toch wat treffender. Op verstilde momenten – ja die zijn hier wèl – laat ook Leonard Cohen weer van zich horen, zelfs in een Friese variant! Oh ja, jullie weten het natuurlijk ook al, Emmen is gepromoveerd naar de Eredivisie. Moeten we daar wel blij mee zijn?, zo vroeg ik via de mail een kenner. Zijn antwoord: ‘Wel leuk, al is het maar voor een jaar’. Eens!

Om half zes krijg ik toegang tot een leuk Chambre d’Hôte in Pertuis. Morgen naar het Rhône-dal.

De foto’s hieronder geven een indruk van onderweg zijn.