- Datum: maandag 6 juni 2016
- Traject : Dillingen an der Donau – Dieszen am Ammersee
- Afstand : 115 km
- Weer : himmelhochjauchzend, een 10 !
- Parcours : eerst heuvelend naar Augsburg, daarna naar de Ammersee
‘Mistige morgen, schone dag’, zo luidt een bekende weerspreuk, die vandaag bewaarheid zou worden. Als ik de gordijnen opentrek, ligt er een dichte mist over Dillingen. Maar het zou een prachtige dag worden.
Na het ontbijt fiets ik nog even door het centrum van Dillingen om een ‘snoepjesgevel’ te fotograferen. Daarna zet ik koers naar Augsburg. De ondergrondkleur van mijn fietskaartjes is intussen via groen en geel steeds meer oranje geworden. Een voorbode van het bruin dat voor de Alpen is gereserveerd.
Ik passeer even later de Donau. Niks ‘schöne blaue Donau’, eerder vies bruin.
Bij het beklimmen van een hellinkje wordt ik verrassend ritmisch ondersteund door ‘in taberna quando sumus’ uit de Carmina Burana. Naar mijn smaak geen huiskamermuziek, maar in dit geval wonderlijk stimulerend. De korte pedaalslag en het snelle muziekritme gaan perfect samen.
Dan volgt Augsburg. De Mio fietsnavigatie blijkt erg geschikt voor het vinden van de weg in steden, waardoor ik gemakkelijk het plein van het stadhuis bereik.
Als Utrecht het kleine broertje is van Amsterdan, dan is Augsburg dat van München. Wat een mooi en vorstelijk stadscentrum. Nou ja, dat is ook geen wonder, want de stad ligt aan de Lech!
De gevel van het stadhuis komt bij eerste aanblik wat ‘nep’ over, maar dat blijkt ook te kloppen.
Er hangt vanwege restauratie namelijk een perfecte canvasprint van de echte gevel voor.
Bij de naastgelegen Perlachturm hebben ze een slim lokkertje bedacht. De ingang van deze uitkijktoren staat gastvrij open en ik waag me aan een beklimming. Vlak voordat ik de laatste 20 treden naar het panorama-platform kan bestijgen is daar: de kassa!
Er zit een vriendelijke dame die me een ticket verkoopt en vertelt dat ze bij Lundia heeft gewerkt in Varseveld. Ze waarschuwt me ook voor de klokken. Want even later sta ik twee meter onder het klokkenspel van Augsburg. Met oorverdovend volume hoor ik twee enorme klokslagen, terwijl het in werkelijkheid – nou ja wat heet werkelijkheid na Jung – één uur is ! Kennelijk kon het klokkenspel niet bijgesteld worden op zomertijd, zo vermoed ik.
Zon en barok zijn als een één-eiïge tweeling, want de pastelkleurige ‘snoepjesgevels’ krijgen er door de zon veel kleurnuances bij. En ze steken fotogeniek af tegen de strak blauwe lucht.
Afsluitend fiets ik nog even langs het gebouw van de Augsburger Puppenkiste, een beroemd marionettentheater waar ik Gijs even op moet attenderen (hierbij).
Ik verlaat de stad met z’n oerwoud aan stoplichten. Die doen me altijd – sorry, even wat herhaling – denken aan Herman Finkers. Al fietsend met iets van plagiaat en herhaling:
ook al staat het stoplicht vaak op groen
toch stop ik soms vrijwillig om een plas te doen
want alles wat je achter laat
bij struikjes of tegen bomen
is onderweg
altijd mooi meegenomen
Ik zal verder zuinig zijn met herhalingen uit berichten van de voorgaande twee jaren over mijn reizen naar Santiago. Toch is het frappant hoe vaak dezelfde ervaringen of gedachten zich voordoen.
Bijvoorbeeld ……… Nee, stop!
Uit het cijfer 10 blijkt al, dat het vandaag de tot nu toe mooiste fietsdag is voor wat het weer betreft. Het Beierse land ligt er blakend bij: veel fris groen, vaak wit gepleisterde huizen met rode pannen en regelmatig de kerktorens met hun uien in de top. Ik passeer ook een gigantisch grote ‘zonne-panelen-akker’. Door hun opstelling kan ik mooi zien dat ik in de goede richting rijd: Zuidwaarts.
Rond 6 uur arriveer ik bij een Gasthof in Dieszen aan de Ammersee. Mooi terras, mooie Biergarten, waar ik een bier neem op Henk zijn verjaardag. En wie tref ik daar? Ben uit Oldenzaal !
In de fietsgarage had ik zijn bruine Santos met Rohloffnaaf al gesignaleerd. Hij is wat ontregeld, want hij is zijn Reitsma-boekjes kwijt. Hij leent de mijne voor wat notities en gaat proberen om nieuwe boekjes te laten opsturen. Verder eten we samen buiten en wisselen belevenissen uit. Gezellig.
Intussen heb ik de Alpen gezien. Morgen naar Garmisch Partenkirchen.
Twee foto’s: een ‘mult-power-krachtcentale’ en een ‘snoepje’ uit Beieren
