• Bericht 69 – Zondag 20 september
• Traject : Leon – Astorga
• Afstand : 70 km
• Weer : de dag maakt z’n naam volledig waar! Stabiel hogedrukgebied. Perfect.
• Parcours : laatste deel van de Meseta

Gisteravond gegeten aan het Plaza San Martin in Leon. Ik had een rustig plekje achterin een restaurant. Maar als je dan om half tien naar buiten komt, dan weet je weer niet wat je ziet: het plein is één groot terras en het barst er van de mensen. Zoiets als met de Gouden Pijl of de ‘Nacht van Assen’ met de TT. En de Spanjaarden kunnen met veel volume en gebaren communiceren. Nu scheelt het misschien, dat het ook nog eens zaterdagavond is. Toch haast ik me naar de herberg, uit angst dat-ie om 22.00 uur de deuren sluit. Dat was nl. het geval in Fromista, waar ik ’s avonds om 22.30 mijn bed uit moest om een op de deur bonkende Duitser toegang tot de herberg te verschaffen. Ik had op de slaapzaal bed nr.1, dus beschouwde mezelf als de ‘nachtwachtcommandant’. Voor de Duitser was ik de reddende engel. Maar in dit geval is mijn zorg voor een gesloten voordeur overbodig, want in deze grotere stad gaan de deuren kennelijk later dicht.

Ook bezocht ik in Leon nog een kleine expositie. En bij de zondag past wel even een gedicht, of, zoals Toon Hermans zou zeggen: een versje.

in Leon sta ik een kunstwerk te bekijken
het is abstract
en hoeft dus nergens op te lijken
wat vegen hier, wat vegen daar
een makkie voor de kunstenaar
ik zie het ook al met het dichten
want steeds meer dichters zwichten
voor een rijmeloze woordenbrij
ik hoor het ze al zeggen
nee, rijmen dat is echt passé
nou, dan kan ik je wel zeggen
daar doe ik niet aan mee
ik laat me liever inspireren
door, jawel, een doctorandus
en die heette:
P

Vanochtend zag ik op het nieuws dat nota bene Heracles de kop aanvoert van de Eredivisie. Herman zei het al: “In Almelo is altijd wat te doen”. En ik zie het ook al voor me: Heracles wordt landskampioen (bijna weer een gedicht…) en in 2017 spelen ze de Champions Leaguefinale tegen, liefst Olympiakos!

Op de vroege zondagochtend zie ik een heel ander Leon: Alle terrassen ontdaan van meubilair, zodat de reinigingsdienst met de wasmachines door het centrum kan. Alles ziet er dan ook kletsnat en blinkend uit.

Vandaag doe ik een ‘zondagsritje’. Ik heb de overige etappes wat ingedeeld en fiets vandaag 70 km naar Astorga. Tot die stad rijd ik nog door een tamelijk vlak gebied met overwegend akkers. Aan mijn rechterhand zie ik aan de horizon steeds de hoge bergen van het Cantabrisch gebergte. Geen last van, gelukkig. Uitgebreid pauzeer in bij de schitterende brug van Hospital de Orbigo (zie dagfoto). Vanaf een schitterend gelegen terrasje zie ik het Franse trio aan komen fietsen dat ik regelmatig tegenkom. Al voor twee uur kom ik Astorga binnen en via de VVV (plattegrond) vind ik pal in het centrum een prachtige authentieke albergue (San Javier). Vannacht lig ik weer goed.

(Terzijde: dit verslag loopt m.o.m parallel met nr. 33)

Foto: de van oorsprong Romeinse brug bij Hospital de Orbigo