31 – Maandag 15 juni
Traject: Sangüesa – wegrestaurant voorbij Logroño
Afstand: schatting 200 km.
Weer: Bewolkt
Muziek: De vlam in de pijp e.a chauffeursmuziek

Het kon niet op gisteren, want nadat ik verslag 30 op de site had geplaatst belde de chauffeur van Soetens met de mededeling dat hij maandag al kon arriveren. Meevaller dus, beetje tijdwinst!
Zondagavond nog gegeten in ‘mijn’ restaurant. Participerend en observerend dineren, zeg maar. Voor mij zeker geen straf. Het zat flink vol en dat betekende een niet voor te stellen permanente luidruchtigheid. Aan lange tafels zaten mannen en vrouwen te eten, maar vooral dus, druk gesticulerend en met veel expressie, te kletsen en natuurlijk…… te drinken. Voeg daar nog eens voetbalcommentaar aan toe ( bijvoorbeeld: gollllllllllllllllllllllllllllll….Franciaaaaaaahhhhhhh !!!!!) en de heisa is compleet. Maar het went allemaal snel, ook omdat het hier zo normaal is. Trouwens, het is net alsof het voetbal er ook ‘meer opgefokt ‘ van wordt. Ook de grove overtredingen, die ik vanuit ooghoeken zie, dragen bij aan dat beeld.

Maar nu vandaag.
Geen kleren wassen, wèl om 9 uur naar het politiebureau voor een afgesproken treffen met mijn agent nr. 0521. Een naam mag hij niet noemen. Ik had gevraagd om een proces-verbaal en dat betekent nogal wat administratieve rompslomp. Die onderga ik geduldig, terwijl er voor de deur intussen heel wat water door de rivier de Aragon stroomt. Bij ons zorgt de Rijn daar in dit soort gevallen immers voor. Na betaling van 45 Euro bij een bank in Sangüesa krijg ik uiteindelijk het rapport mee. Allemaal heel zorgvuldig en correct afgewerkt door mijn Engels sprekende politieman. Bijna knal ik bij het verlaten van het kantoor tegen een grote glazen scheidingswand waar vrijwel geen stickers o.i.d. op zitten. Hilariteit. “One accident is enough sir!”
Vervolgens haal ik mijn fiets plus de gedemonteerde onderdelen naar het hotel, omdat ik bang ben dat de auto van Soetens in de lange middagsluiting van de fietsenmaker zou kunnen komen. Toevallig (daar gaat-ie weer) is daar ook mijn hotelbaas, zodat we even later samen over de brug lopen met allebei stukken fiets in de hand. Hij heeft er wel lol om, maar toont ook betrokkenheid.
De fietsenmaker zegt geen kosten te hebben gemaakt, maar ik geef hem een vergoeding voor de service.
Om half twee bel ik de chauffeur en vraag hem om een globale inschatting van de tijd van aankomst. Ongeveer om 4 uur. Ah, dan kan ik nog mooi even wat eten. Op straat, in de Calle Mayor en met zicht op mijn hotel, bestel ik -om weer wat in fietsstemming te komen – Spaghetti Bolognese. Even later landt in mijn broodmandje, waarin hompen brood plus kruimels liggen, een mooi paarsblauw en glanzend insect. Ik mag dan wel geen verstand van fauna hebben, ik heb wel oog voor verhoudingen. Ja, nee, nu geen dirty mind, ik bedoel gewoon: verhoudingen. Punt. Nee, nog liever dubbele punt: Stel je voor, ze droppen jou (ja,jou) aan een parachute in de Ajax-arena. Na de landing kijk je om je heen en je ziet stukken voedsel (bijvoorbeeld HEMA-worst of wat je maar lekker vindt) liggen, die de omvang hebben van een flatgebouw van 6 verdiepingen. Maar ook hapklare stukken ter grootte van je halve lichaam. Daar zou je toch best blij van kunnen worden. Het beestje blijft ook heel lang in mijn ‘kuipje’ (want niet iedereen houdt van worst of is Ajaxfan) en ik zie dat-ie zich vergenoegd in z’n pootjes wrijft, zoals insecten dat doen. Kijk, dat weet ik dan weer wèl. Alleen of hij/zij wel wat neemt? Ik ben er niet zeker van. Misschien een paar moleculen. Ik heb de microscoop niet meegenomen.
Tsja, jullie zien dat ik even weer wat ruim in de tijd zit. Tijd dus voor wat onzin. Alles op z’n tijd.

Om 5 uur haal ik al mijn bagage van de kamer, zodat ik met de fiets voor de deur en de bagage in de hal startklaar ben voor Soetens, die volgens laatste inschatting om half zes zal arriveren. Om zes uur verwelkom ik mijn ‘Rettungswagen’ van de firma Soetens met een gelijknamige chauffeur, die de zoon-van blijkt te zijn. Ik zie mijn vervangende fiets in een grote, platte doos. Mijn fiets plus tassen gaan in de laadruimte en even later gaan we op weg. Het is vandaag wat meer bewolkt en wat frisser. De chauffeur rijdt – zo vertelt hij – in de periode april tot begin november vrijwel continu tussen Santiago en Nederland. Over een enkeltje doet hij ongeveer twee en een halve dag. We kletsen wat en maken zodoende nader kennis. Door een fraai landschap met veel akkerbouw en mooi gesitueerde dorpen en stadjes rijden we tot voorbij Logroño. Daar stoppen we voor een overnachting in een chauffeurscafé, maar tevens een soort motel. We nemen beide een kamer en eten samen onder het genot van een heerlijke Rioja, want Logroño is het hart van de Rioja. Grappig is het rijtje chauffeurs, dat, tegen elkaars ruggen aankijkend, voor de TV zit te eten.
Morgen verder rijden en verhalen.

Twee foto’s vandaag: de auto van Soetens en de chauffeursrij.