24 – Dinsdag 10 juni
Ter geruststelling
Hoe het gisteren verliep:

Normale dagstart, prettig warm en op weg. Voor de zekerheid het gele veiligheidshesje aangetrokken. Langs een beroemd klooster (Monasterio De San Juan de la Peña) op weg naar Yesa, mijn geplande dagbestemming. Voortijdig liep ik vast op een omleiding en werd via borden (dus met toestemming, zo bleek ook later bij politie) geleid naar een nieuw autosnelweg-traject met – gelukkig- nog heel weinig verkeer.
Daar nam ik uiteraard eerst de vluchtstrook en in een lange tunnel voor de zekerheid een prima geplaveid trottoir. Licht dalend traject, dus snelheid ongeveer 26 km. Per uur.
En toen gebeurde het: totaal onverwacht blokkeerde mijn fiets en ik sloeg over de kop. Geen object geraakt, gewoon zo maar, pats boem. Waarschijnlijk ben ik wat gelanceerd, want ik kreeg de fiets met z’n bagage niet op mij, denk ik. Overeind gekrabbeld, niet buiten bewustzijn geweest en de schade bekeken: schaafplekken op armen en benen, inhoud van de stuurtas lag op straat en de fiets was ontwricht. In elk geval was de voorvork naar binnen geknakt en doorrijden was uitgesloten. Total loss, was mijn eerste idee. Via een SOS- paal (‘no Inglés señor’) werd politie gealarmeerd. Eerst een kwartier niets, toen weer gebeld en 5 minuten later kwam met oorverdovend sirenelawaai (tunnel!) een politieman. Niets dan lof voor deze man! Engelssprekend, meedenkend, geruststellend.
Wielen (onbeschadig, banden op spanning) gedemonteerd en de fiets plus bagage in zijn (gewone sedan) auto gewurmd. Intussen was er ook een andere hulpdienstauto, maar die bleek dus niet nodig.
De agent bracht me eerst bij een fietsenmaker die reparatie mogelijk achtte, maar moest eerst wel een vork bestellen. Woensdagmiddag klaar, zei hij. Groen licht gegeven.
Daarna bracht hij me naar een pelgrimsherberg, waar ik me dacht te installeren in een intussen bekende setting. Veel medepelgrims onder de indruk natuurlijk. Politie, schaafplekken etc. Gegevens uitgewisseld met politieman en afscheid genomen.
Ik had pijn rond de penis en wat bleek : een diepe snede in de voorhuid. Sorry, ik ben maar openhartig want anders moet ik een andere plek ‘bedenken’. Dat wordt hechten, dacht ik meteen. Met een Duitser naar een farmacia en die verwezen me naar een vlakbij gelegen medisch centrum. Daar EHBO gehad en meteen de inschatting: per ambulance naar Pamplona. Pelgrims intussen bezorgd, want waar blijft die man. De Duitser kwam poolshoogte nemen, hoe attent! Op mijn verzoek brachten de pelgrims al mijn bagage en vervolgens een half uur rijden op een brancard naar een echt ziekenhuis in Pamplona. Eerst allerlei checks en formaliteiten. Op een bed diverse keren verplaatst en steeds iets ‘verder’ komend. Enorme drukte, zowel personeel als (vooral) patiënten. In rijen lagen ze op de gang te wachten op behandelingen. Uiteindelijk ben ik onder plaatselijke narcose plastisch geopereerd, d.w.z. hechtingen aangebracht. Alles in een prettige sfeer. Na afwikkeling van e.e.a. om 23.30 uur met een taxi naar een hotel in Pamplona. Wie had gedacht dat ik op deze manier kennis zou maken met deze ‘stierenstad’.
Intussen uitgebreid contact met thuis gehad en nu eerst maar eens de balans opmaken en veel regelen. Over het vervolg bericht ik later. Didi is eerst naar Rolfessport Musselkanaal en naar Univé voor verkenningen van een mogelijk vervolg. Ik nu eerst naar de apotheek.
Ik mag van geluk spreken over de afloop en zie ook humor: mijn mannelijkheid van sixty-four in een grote verpakking.
Zoals gevraagd, wees bescheiden met contacten. Het liefst rechtstreeks naar mij, want ik heb nu alle tijd en ben de beste informatiebron. Het klinkt wat onhartelijk, maar het liefst alleen als het ’toegevoegde waarde’ heeft of als er onbeantwoorde vragen zijn?
Don’t worry.
Groeten,
Roel