14 – Zaterdag 31 mei
Traject: Van Neuvy-St.Sépulchre naar Bénévent- l’Abbaye
Via: Cluis, Crozant, La Souterraine
Afstand: 80 km.
Weer: Veel zon, ook wel bewolking, geen regen, dus een 9

Intermezzo
Ha, zaterdag, lekker dagje ontspannen. Mooie gelegenheid voor wat onzin. Wie daar niet voor in de stemming is, kan dit stukje rustig overslaan. Dus kies maar, dan ervaar je meteen een dilemma.
Want over dilemma’s zou ik het nog even hebben.
Op de fiets maal je heel wat af. Om te beginnen maal je natuurlijk letterlijk de trappers onophoudelijk rond. Ik maak een kleine rekensom en stel vast dat ik mijn rechterknie – en even later mijn linker – op een fietsdag ruim 28.000 keer omhoog kan zien komen! Ik zeg ‘kan’, want ik let ook op andere dingen. Onvoorstelbaar, wat een betrouwbaar stukje mechanica. En dat zonder grote beurt, APK en dat soort zaken. Of zou de knie z’n onderhoud krijgen via pasta, frituurvet en gerstenat. Laat mij maar in die waan.
Maar dan het gemaal en het getob over allerlei dilemma’s die je bezighouden. Je weet wel, van die of-of-situaties. De Duitsers hebben er mooi idioom voor: entweder – oder. Geleerd uit Wordschatz en door mij destijds op school vaak gebruikt in een te schrijven brief. Je kon er mee scoren, kreeg er bijna een stempel voor van de meester.
Ik noem wat voorbeelden zulke dilemma’s:

Of ik schakel nu een tandje bij, of ik wacht nog even
Of ik vraag die dame naar de weg, of ik doe het niet
Of ik koop een lekkere koele Cola, of ik neem van mijn lauwe drankje uit de bidon
Of ik doe het jasje uit, of ik stroop alleen de mouwen op
Of ik zet deze onzin alleen in mijn verslag, of ook op de site
Of ik maak dit rijtje nog langer ,of (ja) zo kan-ie-wel

De keuze die je na enig malen maakt is altijd of een ja-meteen, of uitstel of afstel. Of hebben we nu over een trilemma? Nou ja, hoe dan ook, in mijn keuzes kan ik niet veel lijn ontdekken. Het toeval (als dat bestaat) lijkt vaak bepalend. Weinig verband dus. Hoewel…..een tandje minder en het jasje uit gaan wel vaak samen. Toch nog maar eens naar meer verbanden zoeken.
Zouden de lopers ook met dit soort afwegingen kampen? Veel minder, denk ik. Een derailleur hebben ze sowieso al niet en verder kunnen ze sneller de knopen doorhakken, want je staat zo maar stil om te handelen. Zodoende hebben ze vast meer tijd over voor grotere diepzinnigheden en levensvragen. Ik begrijp dan ook heel goed dat zij de echte pelgrims zijn. Onzin zoals ik nu schrijf, nee, dat vindt een loper (en velen van jullie, lezers) onder de maat. Voor mij is het dat niet, want ik heb het nu eenmaal onderweg vermalen.

Vandaag
Ik slaap licht en kan dus gemakkelijk vroeg opstaan. Half zeven. Dus om acht uur trek ik de poort al achter me dicht, na geld op de keukentafel te hebben gelegd. Ik klap weer een te gebruiken kaarttraject uit de onvolprezen ‘Sweerman’ uit en moet meteen aanzetten, want zoals al aangekondigd, het heuvelt vandaag weer aanzienlijk meer. Ik fiets langs, of liever over, uitlopers van het Centraal Massief. Stel je maar een handpalm (= Centraal M.) voor met korte, gespreide vingerkootje waar je (haaks) overheen moet. Dalletje in – dalletje weer uit. Bij afdalingen gaat het soms hard. Boven de 30 pak ik de remmen beet en boven de 40 begin ik wat te knijpen. De fiets houdt zich ondanks de zware last heel goed. Gelukkig niet van die beruchte trillingsverschijnselen.
Op een zeker moment komt mij – klimmend – een lint van wel 30 renners tegemoet, in mooie felle kleuren gekleed. Ik steek een hand op en krijg er zeker 25 terug! De voorste roept me toe: ‘Bon courage’ en ik antwoord, langs hun peloton scherend ‘Yooooooooooooooooohhh’. Genieten.
In deze streek komen veel Engelsen. Dat verbaast me niet, want het landschap heeft soms wel iets van de Cotswolds of van Yorkshire. Heuvels, heggen, roomkleur en keurige dorpspleintjes. Vooral vanaf Crozant wordt Frankrijk vakantie-achtiger. Je ziet ook veel minder akkerland en in plaats daarvan meer boomgroepen. Op de route liggen ook weer een paar mooie en levendige stadjes, zoals bijvoorbeeld La Souterraine, waar ik stop voor een Croque Monsieur en waar ik ook een stempel haal. Het Franse woord voor ‘stempel’ is gemakkelijk te onthouden (niet opzoeken).

Prettig op tijd arriveer ik op een leuk adres in Bénévent. Een gastadres van een Engelse mevrouw die een chambre-gedeelte heeft, maar ook een kleine slaapzaal, zeg dus maar Gîte. Daar heeft ze voor mij een bed en sanitair. Verder moet ik mezelf weer redden. Die formule bevalt me prima.
Ik doe een kleine was, douche, schrijf m’n bericht en ga de stad in om te eten.

PS. Sorry voor de soms lelijke layout op jullie schermen. Het ziet er allemaal vaak anders uit dan op mijn document in Pages (IPad).

Foto: Een hardnekkig aanhoudend tafereel