- Datum: Dinsdag 22 mei
- Traject : Pertuis – Avignon
- Afstand: 82 km.
- Weer : 20 graden, bewolkt, weinig wind, prima fietsweer
- Parcours: Nagenoeg vlak, door het dal van de Durance
Eerst even de rekensom van gisteren: we moeten de afstand van 1800 km. verdelen in de verhouding 100 staat tot 175. Mijn deel is dan 100/275 keer 1800, dat is 655. Mijn maatje doet 175/275 keer 1800 en dat is 1145. Dat zou ergens tussen Macon en Besancon kunnen zijn. Ik ben benieuwd.
‘Houd je je vak nog een beetje bij’?, zo vroeg mijn zwager me in Antibes. Ik ontkende het, maar achteraf gezien had ik ook kunnen zeggen: ‘Ja, vrijwel elke dag’. Want onderweg zijn, zeker op de fiets, is de hele dag aardrijkskunde! Je kijkt goed om je heen naar de geordende geo en probeert een beetje te duiden en te snappen wat je ziet. ‘t Is bijna werken.
Om 9 uur verlaat ik het zeer sympathieke en goed verzorgde Chambre d’Hôte- adres in Pertuis. Het heeft de voor vandaag toepasselijke naam ‘Villa Hydra’. Mijn gastheren klagen dat het hier dit voorjaar erg veel regent. Ook vandaag. Ik start in een lichte motregen en er kan dus een jasje aan. Vandaag fiets ik veel landelijke weggetjes, soms echte fietspaden, over een vrijwel vlak parcours. Boven de parallel aan mijn route gelegen imposante bergruggen hangt zware bewolking wat volgens mijn vak (hoor mij…) niet onlogisch is. Ik rijd overwegend vlak omdat ik het dal volg van de Durance. Die begint bij Briançon en eindigt in de Rhône. Onderweg veel akkerland, maar ook veel fruitteelt. Ik zie vrijwel geen vee. Wat me ook opvalt is dat je zo weinig zonnepanelen ziet. Waarschijnlijk (gokje) is de grote capaciteit van de diverse Franse kerncentrales een reden dat de aanschaf van zonnepanelen niet wordt aangemoedigd met bijv. subsidies. De zon wil hier in de Provence wel meewerken.
Bestuurlijk telt Frankrijk 18 zogenaamde Regio’s, 102 departementen en nota bene ruim 35.000 gemeenten! Dat laatste is een bijna achterlijke kleinschaligheid, die ik onderweg tegenkom in o.m. een grote hoeveelheid ‘Mairies’ met meestal het bekende ‘Liberté, égalité en fraternité’. Voor die vaak kleine dorpen/stadjes moet ik vaak flink in de pedalen. Wat dat betreft voel ik me als fietser een ‘single handicapper’. Want zodra de hellingspercentages in de dubbele cijfers gaan, moet ik al snel afhaken en kleine stukjes lopen. Ikzelf, mijn fiets en bagage leveren samen een massa op van 110 kilo en dat trap ik niet omhoog bij 12 procent. Of dat wiskunde is of aardrijkskunde laat ik in het midden, maar veel is het wel. Teken het maar eens met een geo(!)driehoek, tenminste als de millimeterstreepjes er goed op staan afgedrukt.
Over het ontzag van de automobilist voor de fietser schreef ik al eens eerder. Ik houd mijn waardering staande, want we moeten de weg nogal eens delen. Op eerdere fietsreizen zag ik het blauwe verkeersbord met de tekst ‘Partageons la route’. Ze doen het, al heb ik het bord nog niet gezien.
Mijn gemiddelde snelheid ligt vandaag merkbaar hoger, want al ruim voor vier uur rol ik Avignon binnen. Deze stad wordt ook wel het Rome van Frankrijk genoemd, want ruim een eeuw lang woonden er pausen. Vandaar ook het grote, monumentale pauselijk paleis. Maar Avignon is misschien nog bekender van het liedje dat wij vroeger op de HBS zongen:
Sur Le pont d’Avignon, l’on y danse, l’on y danse…….e.v.
Ik neem mijn intrek in Hotel du Parc in het centrum van de stad. Een ‘basic’ accomodatie met één ster, maar voor mij voldoende. Eenmaal binnen begint het te stortregenen. Mooi geluid, ook al heb ik geen zolderraam.
