• Datum: zaterdag 2 juni
• Traject: Mersch (Lux) – Troisvierges
• Afstand: 95 km
• Weer: Bewolkt, maar ook zon; 20 graden; prima
• Parcours: Veel langs rivieren, maar toch ook weer klimmen

Zwarte zaterdag
De moed zakt mij vanmorgen bij het inpakken plotseling in de benen. En die heb ik deze tocht zo hard nodig. Na de grijze dag van gisteren begint deze zaterdag inktzwart. Ik kom namelijk tot de ontdekking dat ik mijn iPad mis!
Onmiddellijk begint het zojuist nog lege hoofd zich te vullen met het terugdraaien van mijn
‘reisfilm’. Overnachtingsadressen en eetgelegenheden passeren de revue. Eerst maar ‘dichtbij’ beginnen. Ik bel het adres van de nacht hiervoor. En ja! Raak! ‘Oui monsieur, nous avons trouvé votre iPad’. Ik slaak een diepe zucht van verlichting. De dag krijgt meteen weer kleur.
Maar wat een stommiteit van mij. Ik kan nu wel bedenken hoe het te verklaren is, maar nee,geen excuses.
En nu? Even denk ik mezelf te moeten straffen met een heen-en-weertje, maar dat gaat me twee dagen kosten. Nee, voor zo’n pelgrimage ben ik toch niet ‘katteliek’ genoeg. In overleg met de uitbater zal de iPad naar mijn huis worden gestuurd.

Nog even schieten woorden van mijn idool door mijn hoofd, die hier en nu gelukkig niet van toepassing zijn: ‘ ……..spiet is veur altied’

Nadat de caravan is geïnspecteerd en goedbevonden incasseer ik mijn betaalde borg en ga weer op weg. Luxemburg doet me wel wat aan Zwitserland denken. De hoge mate van welvaart toont zich op diverse manieren, o.a. door netheid, fraaie huizen, luxe auto’s en goede
Infrastructuur. Is dit het rijkste land ter wereld? Ik zou er heel wat pagina’s aardrijkskunde
aan kunnen wijden, maar dan vlieg ik vast uit de bocht. En bochten hebben met fietsen
al zo veel aandacht nodig. Maar Luxemburg scoort in diverse statistieken zeer hoog.
Zijn ze er ook zeer gelukkig? Daar zijn weer andere statistien voor en …..daarin scoort
Nederland hoger dan Luxemburg! Zo zie je maar weer, geld mag dan een geluksfactor zijn, het is niet alleen zaligmakend.

Ik rij door heuvelig landschap, maar volg diverse rivieren. Dus deels is het redelijk vlak,
maar er zijn ook weer heel wat hoogtemeters te maken. Soms moet ik even lopen. Ook
is er een fietstunnel omdat het fietspad daar over een oud spoordijkje is aangelegd.
Het gebied is erg bosrijk, maar akkers en weilanden met vee doen ook flink mee.
Ik voel me een beetje ‘de eenzame fietser’, want ik zie weinig andere fietsers op deze
(vrije) zaterdag. Tegen zevenen kom ik aan bij een hotel in Troisvierges.