• Datum:      Zondag 27 mei
• Traject:      Cernon – Besancon
• Afstand:    120 km.
• Weer:         Bewolkt en soms motregen
• Parcours:  heuvelend op het plateau, dan afdaling (!), heuvelend verder (zie profielfoto)

Ja, dat eten gisteravond was lekker. Omdat het zaterdagavond was permitteerde ik mijzelf een driegangenmenu: gekruide tomaten met mozarella, zalm met rijst en een ondefinieerbaar prutje en dan crème brûlée. Dat alles vergezeld van blonde Afligem. Ik proef het nog na.

Minder prettig was dat mijn telefoon op de grond viel, waardoor er – ondanks de beschermhoes –  een barst in het glas sprong. Kassa.

Mijn oordeel over de impopulariteit van de Groene Weg trek ik weer in, want vandaag kwam ik ze plotseling in meervoud tegen. Bij het ontbijt tref ik een met e-bikes fietsend echtpaar. Ze reizen zuidwaarts, waardoor we elkaar mooi wat tips kunnen geven.

Ik ga van start in miezerig weer, maar dat duurt niet lang. Onderweg weer een Europafietser. Het blijft even bij zwaaien. Een ander stel (race)fietsers tref ik op het terras van een crêperie. Zelf ook fanatieke trekkers. Ze zijn vol bewondering voor mijn reisgidsje en noteren besteladressen, want dit kennen ze in Frankrijk niet. Ook mijn fiets scoort geweldig. Vooral de laaghangende fietstassen aan mijn voorwiel vinden ze bijzonder geslaagd.

Even later houd ik een ligfietser aan in de veronderstelling dat hij uit Nederland komt. Maar nee, het blijkt een Zwitser te zijn. Ook hij fotografeert met graagte wat pagina’s uit mijn boekje.

Er komt mij een grote groep racefietsers tegemoet, begeleid door een auto met oranje zwaailicht. In een opwelling roep ik luid: ‘Attention, le peloton du Tour de France’! In een kakafonie aan reacties vang ik ‘bon courage’ op. Daar kan ik weer op teren.

Ik had ze nog niet veel gezien, maar hier op zo’n wat hooggelegen Jura-plateau zie ik veel weiden met roodbont vee. Ze kunnen je zo mooi dom aankijken van ‘doe je dit vrijwillig’?

Bij een stop op een bankje langs een kabbelende rivier klinkt via de IPod heel toepasselijk ‘Am Wasserflüssen Babylon’. Dat klinkt – en nog wel op een zondag – nergens zo mooi als hier in de natuur. Je moet er, om het te waarderen, natuurlijk wel een liefhebber van Bach voor zijn en als het even kan ook nog calvinist. En laat ik dat nu beide zijn.

Ik stop voor een drankpauze aan de rand van het plateau temidden van tientallen racefietsers op een start- en ook eindpunt van een toertocht. Gezellige boel met veel praatjes met maatjes.

Ik passeer Poligny (Gruyère-kaas) en Arbois (wijngaarden) en besluit om de koers iets te verleggen: Ik wil naar Besancon en daar een dagje blijven. Het is opvallend hoe mijn Mio-navigatie mij dan direct veel vaker ‘verwijst’ naar drukke wegen met autoverkeer. Een enorm verschil met de landelijke weggetjes van de Groene Weg.

Wat later dan gebruikelijk, zo tegen half acht, neem ik intrek in een hotel aan de rand van Besancon. Na de douche proef ik eten en sfeer in het levendige centrum van deze stad.