- Datum: Donderdag 6 juni
- Traject: Kolding – Middelfahrt – Assens – Faaborg
- Afstand: 105 km
- Weer: Bewolkt, beetje zon en iets regen, ruim 20 graden
De buienradar beoordeelt de activiteit ‘fietsen’ voor vandaag met een 5. Dat cijfer past bij hun weersverwachting. Met de regen viel het uiteindelijk mee, dus ik geef een 7,5
Het sporthotel in Kolding biedt een uitstekend, zeer compleet ontbijtbuffet. Daar wordt behoorlijk gebruik van gemaakt, want er logeren hier kennelijk ook sportploegen.
Eerder schreef ik dat de boel in dit land goed geregeld is, alleen over het fenomeen VVV (of soortgelijk) kan ik niet pochen. Die van Kolding is ondergebracht in de plaatselijke bibliotheek. Dat is op zichzelf prima, maar ze kunnen me weinig bieden. Ik vraag naar fietsroutes over Fünen en naar de mogelijkheid om met de fiets van Fünen naar Sjaelland over te steken, maar het resultaat is 0,0. Ze hebben allen wat brochures over Kolding en omgeving en verder moet ik maar bellen met de spoorwegmaatschappij. Je mag (maar dat wist ik) namelijk niet over de brug fietsen, die deze eilanden verbindt. Dat moet met de trein (al heb ik ook al fantasieën gehad over een lift met een vrachtwagen).
Voor de navigatie ben ik vandaag wat meer aangewezen op telefoongebruik en Google Maps.
Thuis had ik een route voorbereid via Odense, maar op aanraden van de barjuffrouw van het Sportel kies ik voor de zuidrand van Fünen. Dat blijkt een behoorlijk heuvelachtig traject! Af en toe gaat de snelheidsmeter naar 48 maar 7 of 8 zijn ook vaak in beeld. Zelfs het kleine voorblad moet regelmatig bijspringen. Toch maar een e-bike? Ze komen me af en toe voorbij. Bij mijn fietsdealer vertelden ze mij onlangs dat ik mijn Santos voor 1800 Euro kon laten ombouwen tot een e-bike met twee batterijen als thermosflessen aan het frame. Ik wacht nog even en heb gelukkig geen zorgen over mijn dagbereik.
Bij mijn oversteek naar Fünen heb ik geluk, want de brug die ik moet nemen is afgesloten voor auto’s, maar niet voor fietsen. Het is een imposant en hoog uitgevoerd bouwwerk, zodat flinke schepen er gewoon onderdoor kunnen, zonder dat er een brugdeel omhoog moet. In Middelfahrt denk ik in een vlaag van naïviteit op het station wel even te kunnen informeren naar de oversteek over de Grote Belt. Ik heb nog een kantoor of zoiets in gedachten, waar medewerkers lijfelijk aanwezig zijn. Maar nee, er liggen wel rails en er zijn wel perrons, maar verder zijn er alleen automaten met afschrikwekkende informatieteksten. Vanavond maar eens internetten.
In Assens doe ik ook nog weer een VVV-poging, maar het (verstopte) kantoor is om 14.00 uur al dichtgegaan.
Van de route langs de zuidkust van Fünen had ik hoge verwachtingen. Te hoog, want eerlijk gezegd valt het mij wat tegen. Zo had ik gedacht dat je veel vaker en dichter bij de zee zou komen. Maar nee, het traject ligt iets meer landinwaarts, al zie je de zee wel op afstand. Het valt me ook op hoe weinig winkel- en horecavoorzieningen er onderweg zijn, afgezien van grotere plaatsen zoals Assens en Faaborg. Wel zie je onderweg regelmatig van die kleurrijke rietgedekte Deense huizen of vestingachtige boerderijen. Vlak voor Aalborg krijg ik nog een andere vorm van kleurrijkdom als mij brullend een sliert van Ferrari’s, Lamborghini’s, Porsches en een ‘vette’ Audi voorbijkomt. Een kwartier later zie ik ze in het gelid staan op de parkeerplaats van een sjieke Kro.
Pas tegen zevenen arriveer ik in Aalborg bij een Danhotel, zeg maar de moderne variant van wat vroeger de jeugdherberg was.
De pizza die ik verorber gaat samen met een gesprek met een Afghaanse vluchteling die het vak van pizzabakker heeft aangeleerd en hier een Take-away met een paar tafeltjes runt. Het Deens vindt hij na het Chinees de moeilijkste taal om te leren. Ik heb het maar niet betwist.
