- Datum: Maandag 17 juni
- Traject: Delen van de Berliner Mauerweg in Berlijn
- Afstand: 36 km
- Weer: Warm, maar niet zeuren, een 8
Ellen ten Damme zong het onderweg naar Berlijn al via mijn oortjes: ‘ich habe noch ein Koffer in Berlin’, het bekende lied van heimwee naar Berlijn van de roemruchte Marlene Dietrich. Bij dat heimwee kan ik me intussen wat voorstellen, want wat een dynamische wereldstad is dit! Kopenhagen is er een ‘provinciehoofdstad’ bij. Nu ben ik diverse keren in Berlijn geweest, maar er hebben hier enorm veel veranderingen plaatsgevonden. Een plek waar dat heel erg duidelijk wordt is het beroemde Potsdamer Platz, waar geprobeerd is om de beide stadsdelen weer met elkaar te verbinden. Ik kijk er mijn ogen uit naar de imponerende architectuur van de wolkenkrabbers.
Na een nacht met (grillig) veel kramp in de benen en een ‘sympathiek’ ontbijt in mijn hostel neem ik me voor om er in Berlijn nog een fietsdag van te maken met als thema: de Berlijnse Muur. Maar eerst nog even wat voorwaarts kijken en wat dingen regelen. Gisteren had ik al een 7-dagen OV-ticket gekocht voor de zones A, B en C, zeg maar S- en U-Bahn plus bussen voor de hele stadsregio. Nu fiets ik eerst naar het giga-grote Hauptbahnhof waar ik de thuisreis naar Meppen regel. Die is korter dan ik dacht: vertrek donderdag om half drie en aankomst in Meppen rond 7 uur. Fietsend toch zo maar een dag of vijf, schat ik.
Daarna boek ik nog een (gratis) ticket om de glazen koepel van het Rijksdaggebouw te bezoeken. Dat wordt woensdag rond 18 uur. Er staat nu een lange rij wachtenden.
Gelukkig wordt er heel veel gefietst in Berlijn. Dus ze zijn fietsers gewend. Die manoeuvreren vaak op zeer creatieve wijze door het stadsverkeer. Dat ligt mij ook wel. Maar toch ook maar weer (standaard) mijn helm op.
Ik fiets een bescheiden deel van de 160 kilometer lange ‘Berliner Mauer-Radweg’ die helemaal de grenzen volgt van het toenmalige ‘eiland’ West-Berlijn’. Erg dubbel is het natuurlijk allemaal als je ervaart hoeveel toerisme en business het drama van de Berlijnse Muur nu creëert. Maar daar kennen we uiteraard meer voorbeelden van.
Bij Checkpoint Charlie bereikt het toeristencircus zijn hoogtepunt omdat je je daar met uniform aan en een pet op kunt laten portretteren. Verder zijn de sporen van de Muur het duidelijkst te zien bij de zogenaamde East Side Gallery en bij de Bernauer Strasse. Alleen is het bezoekerscentrum daar op maandagen gesloten. Maar ik heb nog even.
Ook bezoek ik in het Treptowpark de erebegraafplaats van gevallen Russische militairen, zeg maar de geallieerden vanuit het Oosten.
Ik maak rond 4 uur een tussenlanding in mijn hostel en slaap daar moeiteloos een uur. Zo’n stad veroorzaakt kennelijk onbewust een soort vermoeidheid.
Maar dan is er ook weer nieuwe energie voor een avondwandeling en eten.
