- Datum: Zaterdag 1 juni
- Traject: Emmen-Bad Zwischenahn
- Afstand: 115 km
- Weer: Uit de kunst!
- Parcours: Vlak, veenkoloniale rechtlijnigheid
‘Spring maar achterop’
Van een boekje met mijn reisverhalen zal het wel nooit komen. Die boekjes zijn er al in overvloed. Maar mocht deze onwaarschijnlijkheid zich toch ooit nog eens voordoen, dan heb ik al een titel gereed: ‘Spring maar achterop’. Het past mooi bij mijn intenties. Zelf zit ik voorop, want al deze berichten zijn in eerste instantie voor mijzelf bedoeld als een soort dagboek. Maar iedereen die een beetje mee wil reizen mag ‘mee’ op de pakjesdrager om hopelijk een beetje mee te genieten.
Voor alle lezers die mij voor het eerst volgen even twee opmerkingen vooraf: excuses voor het onvermijdelijk hoge ‘ik- gehalte’. Verwacht verder ook geen uitgebreid toeristische informatie, want daar zijn betere bronnen voor. Ik noem hooguit wat hoofdzaken.
Wat het weer betreft had ik me geen betere startdag kunnen wensen: de temperatuur is zomers warm en de wind waait ZZW. Morgen schijnt het zelfs tropisch warm te worden. Vooruit maar, ik heb het liever te warm dan te koud.
Om de eerste etappe iets te verkorten laat ik me door Didi met de auto naar het grensgebied van ons vaderland brengen. De kop is er dan af en het leuke is dat ik dan meteen in onbekend gebied kan starten. We nemen afscheid bij de Eems in Walchum.
Het landschap heeft dezelfde veenkoloniale trekken zoals wij die ook kennen. Veel rechtlijnigheid, kanalen en lintbebouwing. Typisch Duits zijn de bakstenen en dakpannen in het rood van de huizen en boerderijen. Ook opvallend zijn de vele windmolens en de met zonnepanelen bedekte daken. Bij ons duurt dat alles wat langer….
Bij Kluse passeer ik een intussen slapend object in het landschap: de op stelten gebouwde magneetzweefbaan. Ik herinner mij een decanendag met een ritje over deze testbaan waarbij we met ruim over de 300 km. per uur over deze evenwichtsbalk stoven. Later, na een ongeluk, is het experiment gestopt.
Ik breng een kort bezoek aan ‘Gedänkstätte Esterwegen’. Kort, omdat ik het al eerder bezocht.
Samen met nog 14 zogenaamde ‘Moorlager’ vulde Esterwegen bij velen nauwelijks bekende zwarte bladzijden van de Duitse oorlogsgeschiedenis. Onder de gevangenen bevonden zich destijds ook de gedeporteerde mannen uit het Gelderse Putten.
Al vroeg in de middag en na ruim 80 kilometer rol ik Bad Zwischenahn binnen. Het is een bijzonder levendig stadje aan een prachtig meer. Vandaar de badplaatssfeer. Die sfeer wordt verhoogd door een festival van shanty-koren. Dus met een glas Jever-pils komt de stemming er moeiteloos in!
Rond 4 uur neem ik intrek in een appartement, dat ik had gevonden en gereserveerd uit het aanbod van ‘Bett&Bike’. Via een app op de telefoon zijn ze op te sporen.
Na een douche stort ik me in het zaterdagavondgebeuren van dit leuke plaatsje. Een goede start!
