• Bericht 56 – Maandag 7 september
• Traject : Charroux – Villebois-Lavalette.
• Afstand: 98 km.
• Weer: Droog, zonnig, maar ’s ochtends fris (10 gr.), vooral in de schaduw. Jasje aan.
• Parcours : weer wat meer klimmetjes, maar alles onder de 200 meter.

Na een simpel ontbijtje in de grote bovenkamer ruim ik de boel op, hang mijn fiets weer vol met tassen en laat de herberg goed toonbaar achter. De sleutel gaat in de brievenbus van het toeristenbureau, zoals afgesproken.

Diverse schoolbussen, groter en kleiner en vaak bestuurd door vrouwen (moeders?), brengen kinderen naar school. Bij het terrein van de Foire, waar gisteren de wijnbeurs was, worden de tenten weer afgebroken. Maar dat zijn ook zo ongeveer de enige sporen van een ontwakend Charroux, dat aan een nieuwe week begint. Zoals gezegd krijg ik weer wat meer hellingen te verwerken. De route gaat voor een flink deel door hele stille, overheersend agrarische gebieden, waar de dorpen ook vrijwel geen voorzieningen hebben. Een ‘grand café’ kan ik de eerste 40 km. niet scoren. Al moet ik wel zeggen dat het maandag is en – zo blijkt mij later – veel horeca dicht is. Intussen realiseer ik mij in deze stille omgeving: je zult hier maar wat krijgen. Het platteland contrasteert hier in Frankrijk naar mijn beleving meer met de stad dan bij ons. Vooral de grotere steden hier zijn levendig en dynamisch. Wij hebben meer ’tussengebied’, denk ik.

Onderweg tref ik een vrouw die in de berm aan het bramen plukken is. Volle struiken met kleine, maar volrijpe lekkere zoete bramen. Een paar bochten verder doe ik haar na. Waar bermen (Henk, Ami) al niet goed voor zijn, vooral zachte.

Intussen is de sfeer ook wat ‘Zuidelijker’ geworden: meer blauw (luiken, kozijnen), meer room- of zalmkleurige gevels, meer oranje dakpannen en ook vaker wijngaarden, cipressen of soms palmen in tuinen. De temperatuur is wat lager dan ik had verwacht. De eerste week was warmer. Van tijd tot tijd passeren in sommige plaatsen prachtige Romaanse kerkjes uit de 12e tot 15 e eeuw. Vanwege de kleine ramen van binnen vaak donker, maar wel sfeervol.

Tegen vieren arriveer ik bij de VVV van Villebois-Lavalette, waar ik naar Chambres informeer. Na wat belpogingen door de medewerkster beland ik uiteindelijk bij een kunstenares: Le relais des peintres. Prima kamer in een groot en oud huis in het centrum van dit vestingstadje. Omdat de horeca dicht is biedt de gastvrouw me aan om ’thuis’ te eten. Ik zal jullie niet lekker maken, maar vanaf 19.30 geniet ik van een viergangen-diner van grote klasse, aangevuld met een heerlijke karaf Rhône-wijn. En zo fiets ik me van de ene verrassing in de andere. Doe het ook!

Foto: Romaanse kerk van Dirac