• Datum:      Zondag 16 juni
• Traject:      Fietsen naar Oranienburg en trein naar Berlijn Friedrichstrasse
• Afstand:     60 km fietsen en ongeveer 40 per trein
• Weer:         Prima weer, een 9

Het voor mijn doen sjieke en potentie-volle Seehotel Louise in de buurt van Gransee was één en al klungeligheid vanwege opstartproblemen van de verse eigenaar. Toen ik gisteravond arriveerde keek men verbaasd op dat zich een gast meldde in mijn persoon. Wat bleek? Ik was de eerste die een boeking had gedaan via booking.com, dus het moest allemaal nog wat ‘ontdekt’ worden hoe dat in z’n werk gaat. De personele bezetting leek mij een soort van verborgen werkeloosheid, want ik werd rijkelijk voorzien van allerlei serveersters die mij service boden. Ik was de enige gast.
Bij een zeer aangename avondtemperatuur genoot ik op een fraai terras met vijver plus fontein van een voedzaam avondmenu. De kamer was ook prima. Wat zeg ik, de kamer, nee een slaapkamer met een luxe boxspring matras, een keuken/zitvertrek en bijkamer met tv.
Maar toen ik vanmorgen wilde afrekenen moest ik een half uur wachten totdat er een chefje aan kwam fietsen die bevoegd was om de betalingen af te werken. Ik schrijf geen reviews, maar dat zou geen juichverhaal zijn geworden.

Oh ja, nog even over die volkstuintje hier. Hoezo stille getuigen? Is er iets mis met een volkstuin, zoals iemand mij mailde. Nee, zeker niet. Maar waar ik vooral op doel is hoe belangrijk de functie van die tuinen was in de DDR-Tijd. Er was veel gebrek aan o.m. verse producten, zoals groenten,fruit (en vlees). Mensen stonden vaak in de rij. Sterker nog, ze gingen soms eerst in de rij staan en vroegen dan wat er te koop was.
Om die reden was je goed af als je een volkstuin had, zodat je je dagelijkse menu kon verrijken.
Bovendien voorzag het bijbehorende tuinhuisje ook vaak in een behoefte om de vaak betongrijze woonomgeving te ontvluchten.
Daarom dus: stille getuigen. 

Het werd vandaag weer een fraaie, ik mag wel zeggen romantische fietstocht langs de Havel met bootjes, zondagfietsers en leuke aanlegplaatsen voor zowel bootjesmensen als fietsers. Ik spreek op een terras een in 1955 geboren local die me uitgebreid verhaalt over de toestand voor en na de Wende van ’89. Ook vermeld ik met nadruk de uitstekende staat van het fietspad, dat ook deels door posterachtig mooie beukenbossen voert. Op de Havel zie ik ook nog een noviteit: er komt een boot voorbij die bijna volledig wordt bezet door één daarop geparkeerde camper. De man aan het roer is, vermoed ik, de eigenaar van de camper. De boot heeft reclame-opschriften, dus zal wel gehuurd zijn. Idee Hans?

In Oranienburg, een voorstad van Berlijn met historische connecties met de (oranje) Nassau’s, bezoek ik het concentratiekamp Sachsenhausen. Vermeldenswaardig is dat dit kamp in de beginfase werd gebouwd door gevangenen uit de ‘Moorlager’ uit ons grensgebied, waaronder Esterwegen. Ik tref er veel meer bezoekers dan in het gisteren bezochte Ravensbrück. De nabijheid van Berlijn zal hier vast een grote rol spelen. Bij mij liet Ravensbrück een indringender indruk na, hoewel Sachsenhausen in allerlei opzichten (omvang, slachtoffers) Ravensbrück ‘overtreft’. Zie verder andere bronnen.

Om de wat lastige binnenkomst van deze zeer grote hoofdstad te omzeilen neem ik de S-Bahn vanuit Oranienburg naar Berlijn. Het is de S1 die naar Wannsee gaat, maar ook stopt op station Friedrichstrasse. Dat levert onderweg nog strubbelingen op. Het fietsgedeelte staat barstensvol fietsen en sommige eigenaars hebben de grootste moeite om bij een tussenstation op tijd uit de trein te komen. Één man wordt bijna door de sluitende deuren in tweeën geknipt, maar met veel spierkracht weet hij de deuren voldoende terug te duwen.
En dan stap ik uit op Friedrichstrasse en beland middenin een bruisend Berlijn! Wat een overgang!
Ook wat het hotel betreft. Sliep ik afgelopen nacht nog sjiek, nu beland ik – net als in Kopenhagen –   weer in mijn tweede jeugd: een hostel op 5 minuten van station Friedrichstrasse, dus hartje Berlijn.
Gelukkig krijg ik een onderbed, want aan de hoogslaper bewaar ik slechte herinneringen……
Ik deel de kamer met nog 5 andere slapers, de douche is op de gang en …de (lekkere) koffie, bedlinnen en handdoeken zijn gratis of inbegrepen. Voor deze fantastische lokatie ruim ik graag wat luxe in. En de prijs is hier voor vier nachten in totaal gelijk aan die van alleen afgelopen nacht.
Na een douche meng ik mij in het stadsgewoel voor een kleine wandeling en eten. Dit verslag schrijf ik in de lounge van mijn hostel met veel jong volk en snoeiharde muziek. Alles op z’n tijd