21 – Zaterdag 7 juni
Traject: van Morlaas naar Oloron-St.Marie
Via: Pau
Afstand: 55 km.
Weer: Als de vorige twee dagen, perfect, dus een 10. Verwachting: na zondag verslechtering.
Muziek: Nederlandstalig, o.a. Acda, Stef Bos en Boudewijn de Groot (met ‘de eenzame fietser’)

Het ontbijt moet even weer creatief, want ik heb wel brood, maar geen beleg. Later maar.
Met mijn compacte multitool draai ik de schroeven aan van mijn voorstander, want die zijn losgetrild.
Ik neem afscheid van mijn Nieuw-Zeelandse slaapmaatjes en vertrek om 8 uur richting Pau. Dat ligt niet op mijn route, maar het lijkt me wel een mooie stad. En inderdaad, Pau is een levendige universiteitsstad aan de voeten van de Pyreneeën die zich vandaag nadrukkelijk tonen met hun besneeuwde toppen. Volgens mij is Pau ook zo ongeveer een jaarlijkse etappe-plaats van de Tour de France. Op een mooi plein met fontijnen en palmbomen stop ik voor een aanvullend ontbijt. Ik kom weer wat moeizaam de stad uit, maar de zon helpt me bij het globaal in de goede richting rijden. Dan verschijnen vanzelf de borden weer. Die zijn vaak tweetalig: Frans en Languedoc.
Het gebied waar ik door kom is weer wat ‘gewoner’, maar dat komt ook door het grote stedelijke gebied rond Pau met z’n schreeuwerige (reclamezuilen etc.) bedrijventerreinen en buitenwijken.
Op een zeker moment word ik staande gehouden door een oudere man, pardon leeftijdgenoot. Hij zegt erg veel belangstelling te hebben voor ‘cyclo-toerisme’ en vraagt me van alles over mijn fiets, route, conditie etc. Ik denk dat de man een wat eenzaam type is, want hij woont 100 meter van de weg in een wel heel erg vrijstaand huis. Speciaal voor een praatje staat hij – of zit, want ik zie ook een klapstoel – aan de weg. En als een soort verkeersagent heeft hij me gemaand tot stoppen. Als ik vertrek, zegt hij voor mij te zullen bidden. Wat kan een mens nog meer wensen. Adios, vaya con Dios (om erin te komen).
Het wordt wat afgezaagd, maar er zijn toch weer koppige hellinkjes bij. Gelukkig een mooi wegdek, dus ook snelle afdalingen. Het oorsuizen wordt dan zo dominant, dat ik de muziek steeds even pauzeer. Dat kan gemakkelijk, want de IPod ligt, met wasknijper vergrendeld, op mijn dashboard.
Voor mijn doen heel erg vroeg arriveer ik in mijn bestemmingsplaats Oloron-Sainte-Marie. Eerst maar naar het Office du Tourisme. Fermé. Dus zelf mijn beoogde Gîte maar opgezocht. Fermé. Dan eerst maar naar een Mac Donalds. Open! En: Airco plus gratis WiFi, dus even wat checken en contacten.
Het is me opgevallen dat je in de centra van de steden geen Macs aantreft. Ik vermoed dat dat een bewuste politiek is om de ‘eigen’ horeca te beschermen. Ze liggen bij uit- en invalswegen.
Na de Mac opnieuw naar het (nu wel open) Office du Tourisme. Spontaan biedt de medewerkster aan om ‘mijn’ Gîte’ te bellen. Met een plattegrond en een code om de deur van de Gîte te kunnen openen plus een kamerletter (H) fiets ik naar mijn slaapadres. Het is een ‘Relais’ voor pelgrims. Dus ook weer een soort herberg met basisvoorzieningen. Prijs per nacht is €12,50 (de vorige €7).
De code werkt en eenmaal binnen blijken er meer pelgrims te zijn. Het ziet er heel netjes uit.
De rest van de dag heeft het intussen ongeveer bekende verloop. Morgen de bergen in……….

Foto: mijn adres voor vandaag met links van de voordeur een stenen Jacobsschelp