39 – Dinsdag 24 juni: de eindbalans

Vandaag maak ik een busreis van Santiago naar Porto. Daar komt Didi woensdag aanvliegen vanuit Nederland. Samen maken we dan met een huurauto nog een tripje van ruim een week door het gebied tussen Porto en Lissabon. Omdat dat toch wat meer tot het privé-domein behoort, neem ik aan dat jullie er begrip voor hebben, dat ik daar geen verslag meer van doe.
Nummer 39 is dus het slot. Bij gelegenheid hoop ik nog wel eens van jullie te vernemen, of je een beetje prettig mee hebt kunnen pelgrimeren. Van sommigen kreeg ik tussentijds al eens een reactie, waarvoor hartelijk dank.
Nu is het dus tijd voor een:

TERUGBLIK

Van de eerder in een verslag genoemde meneer Bosscha heb ik geleerd, hoe je een balans maakt.
Later heb ik er zelfs nog een paar jaar les in gegeven in VWO-4. Dat heette toen Economie-II.
Uit nood van de school geboren natuurlijk….’k was niet bevoegd, maar wèl… eh, bekwaam. HBS-A bood kennelijk voldoende garantie.
Links de bezittingen, rechts de schulden en als saldo hopelijk een groot eigen vermogen. Als ik zo’n balans een beetje gebruik als ‘kapstok’ voor mijn eindverslag vandaag, dan kan ik na deze pelgrimage overtuigend spreken van een zeer groot eigen vermogen. Het was, ondanks de grote domper van het ongeluk, een fantastische ervaring die ik vast ga koesteren.

Intussen is het me wel wat te verkrampt om nu als een klassieke en wat duffe boekhouder alle herinneringen netjes links of rechts te plaatsen. Misschien zou een verlies- en winstrekening trouwens een beter format zijn, zo put ik nog uit m’n handelskennis.
Maar nee, liever kies ik in deze terugblik voor een spontane opsomming van herinneringen, tips en indrukken, die tezamen de veelkleurigheid van deze reis weergeven. Ik zal proberen om, net als het aantal verslagen, 39 dingen te noemen in volstrekt willekeurige volgorde:

1.Totaalbeleving: een prachtige en indrukwekkende belevenis.
2. Alleen fietsen: goed bevallen
3. Met de bus over de Somport: geen moment spijt van
4. Soetens: redder in nood
5. Dieptepunt: het ongeluk in de Tunnel van Yesa
6. Heel mooi weer gehad: heb je niet in de hand
7. Erg van genoten: dagelijks lekker uit eten
8. De digitale middelen: kwamen zeer goed van pas
9. Een volgende keer anders: een weekje erbij
10.Grootste fietsdip: de 2e dag; nog te weinig conditie
11.Fietsperiode: half mei plus juni is ideaal
12.De pelgrimsherbergen: mooi voor de caminobeleving
13.De hotels en hostels: lekker even wat meer privacy
14.Meevaller: geen één keer een lekke band
15.Tip 1: doe deze reis na, eventueel met auto, camper of motor
16.Ervaren: als de nood het hoogst is, is de redding nabij
17.Tegenvaller 1: de gemiddelde effectieve fietssnelheid per dag
18.Tegenvaller 2: vrij veel gefietst met autoverkeer, m.n. in Spanje
19.Kicken : mooie afdalingen
20.Erg van genoten: de combinatie van fietsen en muziek
21.Tip 2 : wees wat assertiever dan je misschien eigen is
22.Prijsniveau: prettig, vooral Spanje
23.Mooiste plaatje: de ligging van en het het zicht op Rocamadour
24.Met plezier gedaan: dagverslagen maken
25.Conditie en fitheid: heeft me aangenaam verrast
26.Gebaald van : soms verkeerd rijden; ligt niet aan ‘Sweerman’
27.Leuke ervaring : de middag met de Spaanse vrouwen rond Sangüesa
28.Pamplona: ken ik nu als m’n broekzak; ik kan wel meerennen
29.Ervaren: stel doelen en je haalt ze
30.Geschrokken van: niet alleen maar schaafplekken na ongeluk …..
31.Mooiste dorpje : O Cebreiro
32.Gesteund door: de support van het thuisfront
33.Fotograferen: scherpt je waarneming
34.Leukste verblijfsadres: de refuge in Chemin van Arno en Huberta
35.Veel voldoening van: het vervolgen na het ongeluk
36.Nog een vraagteken: de oorzaak van mijn valpartij
37.Complimenten voor : Rolfessport Musselkanaal
38.Bijna niet gebruikt : de zonnebril! (liever direct oogcontact)
39.De medische behandeling: vlot, betrokken en accuraat

“Heb je dan niet iemand of iets gemist”? Een voor de hand liggende vraag. Natuurlijk, in de eerste plaats uiteraard mijn directe geliefden. Maar jullie hebben me er niet veel over ‘gehoord’.
Want, zouden de Fransen zeggen: ca va sans dire ! Of ik op mijn manier : ca va sans écrire !

Ik sluit romantisch af, want, terwijl ik in de bus zit naar Porto, rust tegen mijn linker schouder het hoofd van een in slaap gevallen Koreaanse jonge vrouw. Af en toe schrikt ze even wakker, excuseert zich, maar even later is het hoofd er weer. Ik laat het maar geworden onder het motto ‘los komen van het alledaagse’. Dat is me prima gelukt!

Hasta luego!

Foto: voorlopig de chapeau maar even opbergen