• Datum: donderdag 31 mei
• Traject: Charmes – Les Etangs
• Afstand: 125 km
• Weer: Zonnig en droog; schitterend fietsweer
• Parcours: Nergens vlak; je blijft schakelen; kleine, venijnige hoogteverschillen; het lijkt op fietsen over een wasbord

Starten in een licht benevelde ochtendwarmte, een fraai beschenen en glooiend
landschap, een muziekje en nog wat power in de benen, dit zijn de ingrediënten
die je moeiteloos in een soort van euforische stemming brengen. Dan is de
drempel naar meezingen of een soort van karaoke bijzonder laag. In flarden
stap ik er overheen, al ken ik de teksten meestal maar half. Het publiek is thuis.

Lohues
Al weer? Ja, even nog. Op mijn IPod staan 4083 muzieknummers die ik met de
Shuffle-functie laat passeren. Maar het lijkt alsof mijn apparaat mijn voorkeuren
kent. want Daniël Lohues komt vaak voorbij. En elke keer word ik weer geraakt
door de pakkende manier, waarop hij in mooi Drents weet te zingen over de
dingen die er toe doen: de liefde, het geloof, de eenvoud, de liefde voor je woon-
plek en de eindeloze zoektocht naar en in jezelf. Het is dan ook geen wonder dat
deze ‘Ericaan’ landelijk de schouwburgen heeft veroverd.
Soms probeer ik ook wel eens wat:

de bult op

met open mond
zelfs wijd gesperd
zwoeg ik weer
als een hijgend hert
en al ben ik niet
‘der jacht ontkomen’
toch hoop ik wel
weer op de bult te komen
want wie ‘allennig’ maar wil dalen
zal never nooit zijn voordeur halen

Het fietsen vandaag – mijn maatje schreef het al – heeft iets van rijden over een
wasbord. Ook al lijkt het landschap niet zo strak bericheld, je moet voortdurend
over een rug en al met al is dat toch flink ‘werken’.
Het landschap van gisteren herhaalt zich: een gooiend palet van bospercelen,
weilanden en akkers. Vooral de enorm grote percelen graan vallen op. Ik zie
koeien in allerlei kleuren, maar geen sporen van melkproductie, dus ……….

Na twee uren fietsen kom ik in Lunéville, het ‘Versailles van Lotharingen’.
De Poolse koning Stanislas kreeg Lotharingen cadeau van Lodewijk XV.
Hij woonde er vervolgens veel en liet een schitterend park aanleggen á la
Versailles. Vandaar die bijnaam.

Vlak voor mijn eindbestemming permitteer ik mij een ‘pression’. En het worden
er zelfs twee! Ik beland namelijk op het terras van ‘Veenstra Pizza’, waar een
besloten barbecue gaande is met een enorme bonk lawaai. Ik kan echter met
mijn oranje tasjes een biertje kopen. En als ik meld dat ik uit Nederland kom, dan
volgt – na een high five met een kleinzoon Veenstra – een tweede gratis bier.
Gelukkig is het dan naar mijn chambre nog maar een kilometer.